|
2024 06: Slovenie
Woensdag 12 juni 2024 zijn we vertrokken even voor 6 uur.
Vorig jaar ging het onderweg mis. Niet met ons, maar wel in Slovenië. Noodweer brak uit, en Slovenië werd geteisterd door overstromingen en alle bijkomende ellende. Voor ons een duidelijke reden om, zelfs al waren we al in Oostenrijk, om maar een andere richting van Europa te kiezen, Frankrijk. Opnieuw is ons doel Slovenië, maar ik denk dat we met alleen het noord-westen van Slovenië onze vakantie al vol kunnen maken.  Vanaf de eerste camping in Bovec, kunnen het Triglav National Park en Soca-rivier bezoeken. Het noordwesten van Slovenië is een ruig natuurgebied, met bergen (de Julische Alpen), meren, watervallen en rivieren met kloven. Ik heb een heel overzicht gemaakt, maar eerst moeten we nog gaan karren.  We waren op tijd volgens planning, vertrokken. En ook de aankomst klopte heel aardig. Gedacht om 17:00 uur, het was 17:10 uur. We waren bij een Serways rust en tank plaats langs de snelweg. Meteen maar even getankt, tegen 1.92 per liter. Ja we waren hier nu toch. Ja, en ze verkopen hier natuurlijk de Vignetten voor Oostenrijk. Voor 28.50 Euro. Fuck klote ANWB, met platinum extra korting in Nederland 32.50 voor betaald. De grote ANWB: grootste Afzetters van Nederland Wetenschappelijk Bewezen! (Nou ja, het gaat maar om een paar Euro, maar het gevoel is niet goed.) Verder naar het plekje voor de camper. Hmm, ja, zag er redelijk uit, maar de parkeerplaats waar de camperplekken op waren, was voor meer dan de helft in gebruik voor een of ander bouwproject. We stonden er alleen. Echt rustig ook niet. Hummm. Na even rondkijken besloten we verder te gaan, naar een "echte" camperplek ook langs de route. Dus we kiezen er eentje uit, ca 15 km verderop langs de route. Dus wij rijden het dorpje in. Diesel 1.60 per liter. 60 liter x xx, = Shit. De CP was bij een sportcomplexje in een klein dorpje aan de Chiemsee. We staan hier prima voor een nachtje. Oh ja, de hele dag autorijden, ruim 800 km, is dat niet erg saai? Om te beginnen is het zo dat je met een personenauto wel veel sneller gaat dan met de camperbus. Je kunt in Duitsland af en toe flink gas geven, maar de bus is met 120 km/uur vanwege de airodynamica (die er niet is) erg vermoeiend om te besturen. We rijden dus steeds tussen de 100 en de 110, als het mogelijk is. Het uitzicht is mooi omdat je hoog zit, maar de snelweg, en de volgende snelweg, hmmmm. Nou ja, niet veel aan dus. Trump zegt dat alles in America great is, maar in Duitsland is ook alles groot. Grote snelwegen, grote en veel windmolens, grote afstanden en....... grote wegwerkzaamheden met nog grotere files. Veel meer dan bij ons, en het kost ook veel meer tijd dan bij ons. Dus na een lange dag rijden, maar wel heel ontspannen, komen we tegen de grens van Oostenrijk aan. Ja, met een personenauto, scheur je in een keer gemakkelijk 1100 km. Met de bus lukt dat echt niet. ( Nee, niet omdat ik ouder wordt 😉 ) Nee, in slaap vallen kun je niet, het blijft spannend: Al rijdend op de snelweg in Duitsland komt het ene wegwerkproject na de andere. Bij deze gingen we van 3 rijbanen naar 1. Ja, er was nog een vluchtstrook. Dus rijden wij daar op de enig overgebleven baan, komt er een gozer met zijn camper ineens met volle snelheid rechts langs ons over de vluchtstrook. Wat een eikel. Schrik me een ongeluk, het ging maar net goed. En dan nog even de afsluiting van de dag: uitzicht vanaf de camperplek:   Woensdag 12 juni. Redelijk goed geslapen. Ontbijt en weer verder. De laatste 300 km. We rijden weer verder, in Duitsland. Nou ja, niks vergeleken met de A10 in Oostenrijk. Van Graz naar Villach. Betaal je al meer dan 32.50 euro voor de snelwegen, moet je nog 13.50 enkele reis erbij betalen voor een of andere tunnel. 210 km door Oostenrijk gereden, oke, ook nog terug. Dus 420 km. Boven de normale kosten wordt dat dus 32.50 + 2 x 13.50 = 59.50 Euro. Dat is dus 14 cent per km extra. Voelt niet goed, maar is in elk geval minder dan de 30 cent per liter meer. Heb er nog meer even op verder gekeken. Bij normale doorgang, scheelt het dus precies 1 uur. Via de snelwegen, met vignet, of via de andere wegen. Dus inderdaad 29.75 Euro per uur te verdienen. Maar ja, ik ben een fan van de tijdlijn van Google. Soms is het genieten van alles van je verleden, soms balen van de details. Geloof het of niet. Maar met alle werkzaamheden op de A10, hebben we er langer over gedaan, dan het uur extra wat zonder tol zou zijn geweest. 😠 Wel een ding wat positief is. de ANWB is niet de grootste afzetter. Dit klinkt natuurlijk allemaal negatief en alsof het niet te betalen is. Maar dat is gelukkig niet waar. Het voelt gewoon niet eerlijk. Het is al bijna 2 dagen droog geweest. Ik app het heugelijke nieuws tussendoor even naar Brechtje. Had ik niet moeten doen, want even later moeten de ruitenwissers aan. Maar goed, we willen van de eindeloze snelweg af en gaan via de Wurzenpass vanuit Oostenrijk naar Slovenie en dan naar Italie en dan weer terug naar Slovenie. Maar we zijn er gekomen. Eerst nog wat triest weer, maar vanaf ca 18 uur begon de zon te schijnen, en hij heeft de regen voorlopig verjaagd. We zitten hier vlakbij de de Soca rivier. De C heeft nog een tekentje erboven, maar ik kan de html code ervoor niet vinden. De rivier hebben we wel al gevonden, die ligt zo ongeveer tegen de camping (Kamp Liza) aan. Morgen gaan we hier wandelen. Ziet er prachtig uit. De kleuren van de rivier, pff, nooit eerder gezien. Kijk zelf maar.    O ja, hier overnachten we: https://park4night.com/en/place/66434 https://www.camp-liza.com/en/home/ De camping is prima. Ruime plekken, mooi aangelegd, veel afwasplekken, sommige zelfs met koelkast. Sanitair ziet er misschien deels wat oud uit door de keuze van tegels, maar het is in prima staat en erg schoon. Douches zijn prima, wat willen we nog meer? Een winkeltje met een magneetplaatje voor ons bord in het tuinhuisje? Ja, ook dat was er op de camping. Het is vrijdag, 14 juni. Vandaag wordt het mooi wandelweer, ca 19 graden en de hele dag droog. We gaan vanaf de camping wandelen langs de Soca rivier, stroomopwaarts. Er loopt een pad langs de camping: Alpe Adria Trial. Zullen we die gaan lopen? Nou dat wordt een uitdaging en vooral een lange vakantie. Het Pieterpad met 500 km loopt na 5 jaar op zijn eind. Misschien hier verder gaan? Met 750 km is het tijd voor het pensioen. Van de Grossglockner naar de Adriatische zee, langs Camping Liza in Bovec. Een stukje gaan we vandaag wel doen, misschien 7.5 km. Ja, we moeten dezelfde route weer terug, dan is het toch 15 km. Op onze stappenteller hebben we de 15 km niet gehaald, maar het Pieterpad kan er een puntje aan kunnen zuigen. Wat een prachtige wandeling, werkelijk super mooi. Langs die prachtige turquoise, groen, blauw, wat is het, rivier. Ja, ik had er zelfs speciaal een T-shirt voor uitgekozen, met dezelfde kleur. Nou de Selfie nog. Een prachtige natuur, mooi, mooi, mooi, wandelgebied. Staat in de top 3, ja nu zou ik zeggen 1, van mooiste. Kijk zelf maar.      Ja, deze brug, de laatste foto van hierboven, is voor Lia een uitdaging. Kijk naar haar gezicht!          Escargot? Op het plaatje moeilijk te zien, maar deze is echt veel groter dan die bij ons in de tuin.  Hier wordt Lia wild van. Nee, geen alpentuin, maar een prachtig weilandje met allerlei plantjes en bloemen. En zo heerlijk rustig, ja, ja!  Zou je hier niet willen wonen? Even verderop weer een wankel bruggetje, maar wat een mooi uiticht over de Soca.     Dan lopen we verder, massa watervalletjes, mooie paadjes, en de rivier.     Ja, eerlijk is braaf, hier werd het pad langs de rivier van uitdagend, naar zeer uitdagend op de manier van Bouke, is er ook een lijntje beschikbaar?  Dit is een foto van het pad, naar beneden gekeken. We zijn hier maar terug gegaan. Het was ook geen rondje, maar 500 m verderop zou een bruggetje zijn. Hoe kun je die mooie rivier met foto‘s vastleggen? Eigen gaat het niet. Misschien help een video nog een beetje, want soms kunnen foto’s toch niet weergeven wat in video wel kan. Een voorbeeld is: stromend water. En dan van deze kleur. Heel bijzonder. Zaterdag 15 juni. De dag begint met een zonnetje en we kunnen meteen buiten zitten.  Vandaag gaan we met de camper op pad. Fietsen kan hier echt niet. Je ziet soms een wielrenner en mountain bikers. Is te begrijpen in dit verkeer in deze omgeving. Ons eerste doel is: Slap Boka. De hoogste waterval van Slovenië. Totale verval van de waterval is 136 meter, maar het gedeelte wat je zo kunt zien is veel kleiner. Ook op de foto‘s zie je de stenen in het riviertje waar het water snel naar beneden gaat. De eerste foto met de brug laat de rustige rivier zien net na de waterval. Je ziet dan meteen dat het water niet uit volle kracht stroomt. De waterval is dus ook op lage kracht te zien.     De laatste foto is als we veel dichter bij de waterval zijn gekomen. Je ziet hier de stenen in het riviertje waar het water door naar beneden loopt. In de video hieronder zie je het ook nog even. We gaan verder, vandaag was Google maps weer onze gids op de weg. Gebruik altijd de TomTom app, maar vandaag maar weer eens Google. Ja, hoor, het ging weer helemaal mis. Uiteindelijk kwamen we toch bij onze 2e plek aan, weer een waterval: Slap Kozjak. Om hier te komen is wel een wandeling van een half uurtje nodig, maar zeker de moeite waard. De wandeling begon met een brug over de rivier Kozjak. Het water is hier nog sterker gekleurd dan wat we eerder hadden gezien.   Voordat we bij het einddoel komen zien we nog de “Little Kozjak”  En dit is dan de grote Kozjak:  Nog even wat beelden rondom de Kozjak    En dan op naar doel 3: Trdnjava Kluze, een oude vesting. Het leek ons echter niet alles, dus wij gingen verder.   Die tweede foto is overigens gewoon een foto over het dal. Maar we lopen door naar Herman, nou ja, Fort Herman (wat er van over is). Slechts 1 km, maar wel een heftige klim. Het lukt:       Het verhaal: Al vanaf de tijd voordat Napoleon (1797) lag te rommelen, heeft men hier diverse verdedigingsbouwwerken gemaakt. Zowel Kluze als Herman zijn hier voorbeelden van. Ook de pausen hebben hierin een hoop geld gestopt. Er waren 4 schiettuigen die 6700 meter bereik hadden, 2 stuks 105 mm Howitzers konden die 5400 meter konden schieten en nog 13 andere schietapparaten. Mede dankzij Kapitein Johann Herman en RK was hier voor die tijd een enorm gevechtspunt neergezet. In 1915 hebben de Italianen 3820 granaten afgeschoten op Fort Herman. Ze deden daar ongeveer 9 maanden over. Ze schoten de bommen van 350 kg, hulzen van ca 120 cm hoog, vanaf een afstand van 13 km. Terugschieten kon dus niet. Er waren 200 voltreffers, te veel voor het oude fort. 9 Soldaten in het fort hebben het niet overleeft. Ze moesten de strijd en het fort opgeven. In de grond zie je nog veel van de enorme inslagen. De restanten van het fort zie je nog op de foto‘s hieronder. Het was de pittige wandeling wel waard. De supermarkt Mercator aansluitend bezocht, maar eten deden we op het restaurant van de camping. Lekker, eenvoudig, maar prima. En: Lasko is een lekker biertje! Zondag 16 juni gaan we kamp Liza verlaten en verder naar een Camperplek voor een nachtje. We gaan via de weg 206. Een weg dwars door het grote natuurpark Triglav, met de nodige haarspeldbochten en mooie dingen onderweg. De rivier Soca is ook hier weer een belangrijk onderdeel van het park en loopt langs deze weg. De weg 206 is maar 9 maanden van het jaar open. Tijdens de winter is de weg niet begaanbaar. We begonnen de weg op een hoogte van 620 meter. Het hoogste punt van de weg is op 1611 meter. Eindpunt van de weg 206, Kranjska Gora ligt op 810 meter. De weg heeft 50 haarspeldbochten. In 1909 werd de pad verbreed zodat er hout kon worden vervoerd. Toen Italië tijdens de eerste wereldoorlog het ”Soca front“ opende werd er echt een weg aangelegd. Daarvoor zetten de Italianen 10.000 Russische krijgsgevangen in. Zij hebben de weg onder erbarmelijke omstandigheden aangelegd. Velen zijn gesneuveld. Als gedenktteken hebben de overlevende Russen een kapel gebouwd. Je ziet de foto verderop.  De route voor vandaag. De eerste bezienswaardigheid is: De kloof Velika Korita (Great Soca Gorge) over de Soca.       Viewpoint Supca. Een prachtig uitzichtpunt, maar wel midden in de wolken. Uitzicht was helaas vandaag erg beperkt.     Behalve het uitzicht was hier ook nog de voet te zien van een enorme kabelbaan. TIjdens de eerste wereldoorlog werden goederen van Bovec, via Trenta naar Kranjska Gora getransporteerd via deze mega kabelbaan. De grootste afstand tussen 2 palen was 2.5 km. Omdat in de winter de wegen onbegaanbaar waren was begin 1900 dit systeem een uitkomst voor de bevoorraading van soldaten.  Weer stukje verder komen we bij: Na Malo Mojstrovko po plezalni poti met parkeerplek. Beginpunt voor vele wandelingen. Staan een boel auto’s, maar met dit weer blijven we liever in de camper. Ruska kapelica. Gedenkkapel ivm de aanleg van deze weg, door de Russen gebouwd, zaosl eerder beschreven.  Even later zien we Jezero Jasna. Een zwembad, strand met van alles erbij. Erg rustig vandaag. We rijden verder naar de Camperplek (CP3) Planica in Ratece. Er zouden geen voorzieningen zijn, maar die waren er wel. Het bleek een wintersport centrum te zijn, zelfs met een olympisch verleden. Met nog sneeuw in de bergen.      We praten nog een tijdje met onze nieuwe buren uit Heesch en we zien het laatste stukje van de 24 uur van Le Mans en de EK met Nederland - Polen (2-1) Dan is het al weer maandag, een nieuwe dag. We gaan vandaag naar het toeristische doel van Slovenië: Bled. Ja, ben je Duitser en ga je naar Nederland, dan ga je naar Domburg, of alle Amsterdammers moeten naar Valkenburg. Ja, dus Bled mag je niet overslaan!!! Maar eerst nog even onderweg naar Zelenci Nature Reserve. Een kleine wandeling naar een bergmeer. Was leuk om even te zien.       Ook voor onderweg nog een waterval. Watervallen zijn er in dit gedeelte van Slovenië genoeg. Deze heeft echter de meeste reviews. Was inderdaad erg toeristisch.     Bled: We verblijven op Camping Bled: een grote goed georganiseerde camping. Alles erop en eraan, veel plekken, sanitair groots en goed, speeltuin, receptie met 2 personen, restaurant, etc. https://park4night.com/en/place/9328 Sava Camping-bled/  Ja, en het plattegrondje met bezienswaardigheden. We gaan het zien, maar eerst natuurlijk het allerbelangrijkste: Het meer met HET eilandje, met DE kerk.    Het werd verder een uitrust dagje. Met lekkere lunch in het restaurant, en nieuwe aardappelen uit Slovenië, gebakken, lekker! Heb het nog niet gezegd denk ik, maar de bus maakt ondertussen al een hele tijd een vreemd, schavend geluid. Bij lage toeren en ingedrukte koppeling is het geluid weg. Opgezocht op internet, we zijn niet de enige met een Fiat Ducato met dit soort geluiden. Lijkt niet direct tot einde vakantie te leiden, maar uiteindelijk wel tot hogere kosten. Maar voorlopig lekker genieten hier! Vandaag begon de zomer hier, heerlijk warm. 😎 Dinsdag 18 juni. Wat een heerlijk weer. Het is even na 8 uur als we voor ons ontbijt het meer van Bled inspringen. Wat een heerlijk begin van de dag. De brood-fiets-kar met heerlijke broodjes staat ons op te wachten als we de camping weer oplopen. Ja, dat wordt dus een heerlijk ontbijt, en meteen voor de lunch. Vandaag gaan we het nog rustiger aan doen. Het vandaag 28 graden worden. We krijgen een foto van het regenweer in Oirschot. Niet te vergelijken met hier. We genieten er van. Na ons ontbijt gaan we een wandeling om het meer maken. Is ergens tussen de 6 en 7 km. We gaan er gewoon van genieten. Het hele plaatje rondom het meer is bijzonder, de foto‘s geven je wellicht een idee.                      De omgeving van het meer van Bled is best romantisch. Komt het door het kasteel, het kerkje op het eiland, of door de vele visjes die hun best doen in dit meer. Het mannetje maakt zich hier zo mooi mogelijk en jaagt steeds een naderend mannetje weg. Woensdag 19 juni is het ondertussen. En vlak bij de camping is een uitzicgtpunt. Terwijl de voorspelling hoog zijn, qua temperatuur, nm 29 - 30 graden, hadden wij bedacht vroeg aan de wandeling te beginnen. Maar eerst heb ik een duik genomen in het meer en broodjes gehaald bij de fiets-bakker. De wandelding stond aagegeven voor 1.1 km op google. Vaker gezegd: Vertrouw Google maps niet!! Het leek wel 1.1 km omhoog. Het was stijl, en lastig, en als snel warm. Ergens op de helft hadden we ons eerste uitzicht:   We gingen verder, kwamen een paar duitsers tegen. Hoe ver nog? 3 Stunden!. Nou gelukkig niet zo lang, maar het was erg vermoeiend. Na nog een stukje gaf Lia het op. Ze bleef wachten. Ik ging verder. Er kwam geen eind aan. Toen nog een smalle trap met zeker 70-80 treden, steil omhoog. Sociaal als ik ben, er stond boven iemand te wachten, zichtbaar om af te dalen, ging ik in hoog tempo over de treden heen. Toen ik boven was was ik aardig kapot. De klojo waarvoor ik mijn tempo hoog hield, bleef gewoon staan. En ik maar puffen. Ja, het uitzicht was beter, maar shit, dit was het nog niet. Zeker nog eens 5 minuten klimmen. Ja, echt niet! Gauw een paar foto‘s m aken en aan de afdaling beginnen. Weer terug was ik aardig kapot. Even bijkomen, pittige wandeling. Maar dit leverde het op:      In de middag nog een stukje gefietst. DOor een paar dorpjes hier romndom Bled. Alle huizen en boerderijtjes zien er hier prima uit. Als je door Frankrijk of België rijdt, soms ook in Nederland, dan zie je totaal vervallen gebouwen staan. We hebben er precies 1 gezien, en dat was dan nog wel ergens in Bled langs het meer. Alles ziet er erg netjes en goed onderhouden uit. Heel opvallend. Hooien doen ze hier anders, heb er een foto van gemaakt, maar die staat op mijn telefoon. Moet die nog downloaden. Donderdag 20 juni. We hebben het beste tot de laatste dag bewaard: De Vintgarkloof. Wat indrukwekkend! Eerst even wat info op een rijtje. Bled en Slovenië zijn tig keer veroverd en verdeeld onder diverse landen. De laatste grote wijziging, voor het zelfstandig worden van Slovenië, was in 1918 na de eerste wereldoorlog. Het land hoorde (voor het grootste deel) bij Oostenrijk-Hongarije, maar vanaf 1918 bij Joegoeslavië Sinds 25 juni 1991 is het land zelfstandig. Bled was gewoon een plaatst totdat in 1855 de Zwitserse arts Arnold Rikli in het plaatsje Bled begon met met water- en luchtbaden. Een aantal jaren eerder was hij daar per toeval in een thermale bron gestapt en spontaan hersteld van een aantal lichamelijke ongemakken. De essentie van zijn behandelmethode was zwemmen in koud water, zonnebaden en wandelen, allemaal bloot. Hierdoor werd de plaats Bled wat bekender. Zeker na de volgende ontdekking in 1891: De Vintgarkloof. Nabij de stad Bled ligt het Triglav Nationaal Park. Dit natuurgebied omvat vele kloven met snelstromende rivieren. De Vintgarkloof bij Gorje ligt relatief dicht bij Bled. In 1891 werd deze kloof ontdekt door de Majoor van Gorje, Jakob Zumer, en carto –en fotograaf Benedikt Lergetporer. Het water afkomstig van de rivier de Radovna stroomt tussen twee verticale rotsheuvels en is circa 2 km lang. Op het einde van deze lange kloof ligt de 16 meter hoge waterval. In 1891 starte met met de bouw van een pad in deze kloof Op 26 augustus 1893 werd de kloof geopend voor toeristen! Nu is het zeker een van de mooiste bezienswaardigheden in dit land. Oordeel zelf met de vele foto‘s en het videootje. Zelf zien is natuurlijk veel mooier, maar het is zo ver weg voor een klein bezoekje.                                    Vrijdag 21 juni. De teruggreis gaan we beginnen. Om 7:15 uur vertrekken we. De camper zo leeg mogelijk gemaakt. Scheelt duidelijk in gewicht en snelheid. Behalve het schavende geluid loopt hij prima op de goedkope diesel uit Solvenië (1.46 Euro) De A10 in Oostenrijk die ik eerder al beschreef als dure file-rijende werkput, viel in noordelijke richting best meer. Snel in Duitsland, waar we wel wat omleiding kregen via de TomTom bij München om de files te vermijden, maar viel wel mee. Daarna was het aantal wegwerkzaamheden enorm. Soms stond er na een kilometer of 10 smalle baan en lage snelheid na ‘Einde werkzaamheden” echt na 10 meter weer een bordje “Werkzaamheden over 2 kilometer”. Er leek geen eind aan te komen, maar aan de weg wel. Jammer dat we op het eind ineens het centrum van Keulen in werden gestuurd. Alles 80 km, lijkt niet zo erg, maar we hebben geen milieusticker. Logisch, want dan betaal je voor een sticker waar op staat dat je met een stinkdiesel de stad niet in mag rijden. Zonder sticker mag dat ook niet. Dus zonde van de lijm en de ANWB zal er ook wel geld aan verdienen. Maar de bus liep als een trein. Voorheen was het boven de 110 km/u aanzienlijk minder prettig sturen. Mogelijk door de goede nieuwe banden, ook boven de 130 liep het vlekkeloos. De 1150 km werden 1185 km met wat omrijden in Keulen en de MacDonalds. Even na 10 uur waren we thuis. Voor rijden met de bus een absoluut record aan kilometers per dag. In het begin schreef ik nog dat dit niet zou lukken, het is toch gelukt oudje!. Gemiddeld hebben we 79 km/u gereden inclusief pauzes, files en omrijden voor de MacDonalds. Tot slot: Slovenië is een prachtig land, zeer netjes onderhouden, modern land, prachtige betoverende natuur, is deels goed te fietsen (bv rondom Bled), heeft een mooie geschiedenis en aardige mensen. Daarom: Hieronder is voor de tweede bezoek aan Slovenië Ca 30. km onder Bled: Het Bohinjsko jezero (meer van Bohinj). Hier is het duidelijk minder druk en de natuur is veel mooier. Suppen en zwemmen en wandelen kan hier prima. Er is daar maar 1 camping: Camp Zlatorog Bohinj. Kun je niet reserveren, maar schijnbaar proppen ze alles vol. Wat van het meer vandaan zijn er nog wel wat CP’s Dat geldt ook voor een bezoek aan Ljubljana. De moeite waard zouden kunnen zijn: museum House of illusions, het kasteel van Ljubljana en straat met street art in Metelkova. Maar deze stad moet ik zelf ook nog uitzoeken. |