|
2022 02: Spanje
Eind februari, weg met de winter, wij willen lente en zon! Op donderdag 24 februari vertrokken we dan naar Spanje! Net na een fijn familieweekend bij Landal in Sevenum,  en een goed uitgevallen onderzoek in het Catharina Ziekenhuis. Ons hoofddoel was Spanje een beetje zien en vooral wat minder grijs weer. We vertrokken om 6:37. Even voorbij Maastricht geparkeerd voor een ontbijtje. Ja, de camper bomvol, dus alles bij de hand. Om de spits bij Antwerpen en Brussel te vermijden, reden we langs Luik en Charleroi. Vertrouwen in Google maps is na deze reis danig verminderd. Nee, het klopt, er waren geen files, maar daar onder Charleroi, richting Frankrijk, zijn ze sinds de jaren 50 of zo vergeten de wegen wat bij te houden. Vreselijk slecht, 2-baans weg. Nooit meer doen, rij over Bastenaken of Bastogne of Luxemburg. Scheelt maar paar minuten en vreselijk veel gaten in de weg. Gelukkig weten de Fransen meer van wegen aanleggen en broodjes bakken, en zo eindigde onze eerste dag in Billy, op de parkeerplaats, recht voor de bakker, na 813 km. (De eigenlijke camperplek was overigens 2 straatjes eerder.) Nog even naar het kasteel gekeken, was zeker mooi verlicht.  De volgende dag snel een stokbroodje en croissants gehaald. We zagen dat de bakker bezig was, maar dit smaakte wel aardig, maar toch niet van joepie! Onderweg nog een stop op een prachtige parkeerplek, ook voor overnachting mogelijk voor campers (wellicht in de toekomst) Autogrill, Lafayette, Lorlanges aan de A75.  Wat een uitzicht, zo maar even onderweg. We gaan verder, Spanje moet vandaag nog gaan lukken. En we komen dan ook een goede 430 km verder aan vlak bij Figueres. Op camperplek El Noguer in Cabanes.  Maar eerst nog een foto onderweg, de witte toppen van de Pyreneeën.  Mooi weer hier op de eerste stop in Spanje. Na aankomst maken we een wandeling.    De camperplek is op zich prima voor een nachtje., maar met misschien wel maximaal 60 camperplekken en slechts 1 wc gecombineerd met douche wel een dingetje, een beetje surrealistisch. Maar goed, wij konden de volgende dag naar het museum van Dali, dus we bleven in dezelfde sfeer.    Het wachten voordat we naar binnen mochten duurde erg lang. We stonden in de kou, en ik dacht wel tegen de koude wind te kunnen. Dus niet, en meen met name hier een flinke kou op gelopen te hebben die mijn hoofdholtes aardig vol heeft gemaakt. Maar het museum was best de moeite waard.   Aan de rand van Figueres troffen we nog de resten een grote vesting/citadel aan. De volgende dag, zondag 27 februari, gingen we verder. Als tip hadden we gekregen de mooie kust te bezoeken in deze omgeving.     De foto’s zijn mooi, maar de plekjes erg moeilijk te bereiken. Kilometers rijden, om een enkele foto te kunnen maken. Vaak ook veel te smalle wegen. Voor de camper is google maps in deze streken, helemaal van streek. We gaan verder naar Los Palamos. In Los Palamos hadden we een etage camper-camping, met een prachtig uitzicht. Ook leuk voor een wandeling naar het strand.       Helaas had ik best veel last van verstopte holtes in mijn hoofd. Ik zeg altijd dat er een grijze massa in zit, maar nu was het meer een slijmerig gebeuren geworden. Zakdoekjes vol met ellende, en best veel hoofdpijn, hielden ons wat stil op dezelfde plaats. Het weer was prima, lekker in de zon, zo lang als het maar niet ging waaien. Ondertussen is het al weer 1 maart geworden en gaan wij verder naar Mont-roig del Camp, vlakbij Tarragona, Camping Playa y Fiesta. Dit was een flinke familie camping, met zwembad, restaurant, en direct aan de Zee. Sanitair was prima. Hier 2 dagen gebleven. Ja, we stonden ca 150 meter van de zee af.   We gingen met de fiets naar Salou. Het weer was lekker voorjaarsweer. Uit de wind, was het heerlijk.     Onderweg kwamen we er achter waar al die ellende in de wereld vandaan kwam.  Vlak bij Omikron gingen we naar de Apotheek. Want mijn hoofd zat nog erg vol, en bezorgde mij veel hoofdpijn en ons samen aardig wat beperkingen. Bij de apotheek na wat handen en voetenwerk, een spray gehaald, die gaf flinke verlichting. Maar het oorspronkelijke mogelijke doel Cartagena bezoeken als moors/romeinse stad zou nog aardig wat kilometers kosten. Gezien mijn conditie leek het ons beter de reis aan te passen. We gingen richting Noord-Spanje via Zaragoza. Onderweg kwamen we bij Mar de Aragon. Een mega groot stuwmeer, maar het water staat wat laag.    Onderweg gingen we hier nog even zonhappen. Maar we kregen ook de vale gier in het vizier.     In Zaragoza zaten we op een gemeente camping Ciudad. Die was perfect verzorgd, het sanitair zelfs verwarmd. De stad hebben we bezocht met de fiets, een hele onderneming, want het is een grote stad met ca 700.000 inwoners. Wel veel fietspaden aangelegd, maar werkt heel anders dan bij ons. Mooie stad. Zie de plaatjes.                        Volgende dag weer op weg, even wat plaatjes van onderweg.     Dan naar Pamplona. Op zoek naar de stoere en de stieren. We hebben ze niet gezien. Maar ook een mooie stad.                      Hele mooie stad, maar we hebben geen stier gezien. Dit was de camperplaats, net buiten Pamplona: Area Camper in Berriozar. Een hele grote mooie camperplek, harstikke rustig. Prima om te onthouden.  Verder onderweg naar de noordkant van Spanje en een stukje van de mooie rotskust.     Deze foto’s konden we maken vanuit Zumaia. Maar om meer van de rostkust te zien hebben we Google maps weer gebruikt. Het antwoord is helaas hetzelfde als eerder. De aanwijzingen lijken goed, maar de wegen bestaan niet of zijn voetpaden of zo. Nergens zijn hier parkeerplaatsen te vinden. Hele tijd rondgereden, op kleine polderweggetjes, die 1 auto breed zijn. Helemaal niks. Dit moeten we beter voorbereiden, en worden flinke wandeltochten of iets met de fiets. Ja, de fiets, dat ging even mis op deze mooie kleine camping.   De ANWB camping in Igueldo. Boven op een berg, met prachtig uitzicht. Maar die fiets dus. De volgende ochtend willen we verder gaan. Het regent en het gedeelte waar wij staan staat vol met campers. Dus ik rijd achteruit. Zie in de camera en spiegels dat er een camper (denk ik) op nog een meter of 2 afstand staat. Nog ruimte zat, tot ineens de fietsen achterop de drager op en weer schudden. Ja, die camper waar ik achteruit naar toe reed, was een caravan. De dissel (niet gezien en verwacht) was in mijn voorwiel van mijn fiets gegaan. Het voorwiel was compleet naar de vernieling. Verder gelukkig niks aan de camper of de caravan. Verder naar Donostia.  Donostia is een grote bekende stad aan de noordkant van Spanje bij de grens met Frankrijk. De agglomeratie van Donostia telt ca. een half miljoen mensen. Donostia? Wat is dat? Natuurlijk, beter bekend als San Sebastian. Heerlijk die plaatsnamen in dat Baskenland. Ja, in Friesland heeft ook elke plaats 2 namen. Leeuwarden en Ljouwert, Franeker en Frjentsjer. Ja, San Sebastian is Donostia en Pamplona heeft 2 namen: Iruna en Irunea. Ja, dat Fries is best lastig, maar Baskisch lijkt gewoon helemaal nergens op. Fijn als je al rijdend de juiste weg zoekt. Maar de stad, uhhh Donosebastian is mooi. Alweer een aantal foto’s.             Na het bezoek aan San Sebastian gingen we naar de grens met Frankrijk. Onderweg zou er een mooie weg zijn met prachtig uitzicht. De GI-3440, met als hoogtepunt Jaizkibel. Wat foto’s voor een indruk, wij vonden het mooi.     Aansluitend aan deze route gingen we op deze 7e maart de grens weer over van Spanje naar Frankrijk en besloten wij bij een Italiaans restaurant te lunchen. Een heerlijke pizza werd het.  Al voor de pizza (maar dan kwamen de 3 landen niet zo mooi in mijn verhaal) gingen we hier ook even wandelen, er zou een soort kasteel te zien zijn en een bijzondere haven opening. Het was er mooi in Urrugne.         Na de pizza’s dus, ging de reis naar Biarritz. Met een mooie vuurtoren en uitzicht.            Wat een drukke dag. Want we gingen ook nog verder naar Capbreton. Grote camperplek vlak aan zee. Was niet gratis, maar dat kan ook niet. Echt, zo de duinen over. En hier waren nog een heleboel restanten van bunkers te zien.          Dit was het uitzicht de volgende ochtend vanuit ons bedje. Vandaag maar wat rustiger aandoen. Bovendien: morgenrood brengt water in de sloot. Dus het werd een dag met best wel wat neerslag. Dan maar een stukje terug naar huis, naar Gradignan, net onder Bordeaux. We gingen naar een kleine camping: Caravan Beau Soleil. Een aardige mevrouw liet ons alles netjes zien en wees ons plekje aan. Ook vertelde ze over de bus naar het centrum van Bordeaux voor slechts 2 euro, maar die moest je wel contant betalen. De camping is dus geschikt voor een bezoek aan Bordeaux en zeker ook voor doortrekkers, maar al rond 16.00 uur stond het bordje ”Complet” bij de slagbomen. Ja, want wij waren een kleine wandeling gaan maken. En we waren niet de enige die aan de wandel waren.   Het was een hele processie. We besluiten de volgende dag een flinke stap naar huis te maken. Want de geplande gemeentelijke camperplek in Mery-sur-Cher (bij Vierzon) is ondanks de mooie reviews afgesloten. In de omgeving gezocht naar alternatieven, maar de campings zijn nog niet open en de overige camperplekken waren onvindbaar of niks. Verder gezocht, weer eentje nog niet open, wel wat frustraties en maar weer verder. Wat een poepzooi, zo onderweg.   We reden nu al met de schemer in aantocht door een prachtig natuurgebied.  Dat leverde in elk geval nog wat reeën in beeld op. (Ook als is deze foto niet zo scherp) Uiteindelijk kwamen we in Sully-sur-Loire. Hier was een prachtige camperplek gemaakt, net buiten de stad, aan een park met een kasteel, en uitzicht over de Loire. Dit maakte alles weer goed. De volgende ochtend gingen we de buurt verkennen.      Toen was het donderdag en zouden we de reis naar huis maken. 659 km, maar het werden er 661. We konden het niet laten, Belgische patatten, niet uit de muur, maar uit de bus.   ruim 3800 km hebben we gereden, en er lekker tussenuit geweest, dat al in februari, maart 2022. |