|
2022 06: Frankrijk - Euronat
Camping aan de kust Op 8 juni mogen we al weer op vakantie met ons buske. We gaan deze keer niet naar diverse mooie dingen kijken en bezoeken en vertrekken trekken, maar willen even rustig op een camping zitten en niet veel doen. Het werd een hele grote camping, net boven Bordeaux. Camping Euronat is de grootste naturistencamping van Europa. Het weer beloofd goed te zijn, dus veel kleren zullen we niet nodig hebben. Op de dag van vertrek, we vertrekken om een uur of 7, staat er net zoals bijna elke dag een mega file op de rondweg van Antwerpen. Al meer dan 50 minuten in onze richting en de spits moet nog beginnen. Dus de snelste route (zonder file) valt af. Alternatief is dan, net als onze reis naar Spanje, via Luik te rijden. Dit was niet in de planning, dus Google maar snel wat laten uitzoeken. Ja, ik heb het al vaker gezegd: vertrouw niet op Google. Start was goed, Eindhoven, Maastricht, Luik en toen verder naar beneden. We wisten al dat we niet via Charleroi moesten rijden, i.v.m. vreselijk wegdek. Ondertussen weten we ook dat we niet via Dinant en dat gedeelte moeten rijden. Ook heb ik me na dit ritje wat verdiept in de kwaliteit van het Belgische wegennet. Nou ja, kwaliteit? België staat voor Europa één plaats boven Moldavië, en Moldavië heeft het slechtste wegdek van Europa. In veel Afrikaanse landen waarvan wij denken dat het allemaal slecht zal zijn door Tv-films e.d. blijkt het wegennet beter te zijn dan in België. Ik kan je ook nog vertellen dat het Vlaamse gedeelte redelijk goed is, maar het Waalse gedeelte is gatenkaas. Tijdens de terugrit gingen we bij Lille/Rijsel een blokje om, vanwege de files, en kwamen we België binnen via Doornik. Dat is nog net Wallonië, ik bedoel gatenkaas. Toen we Vlaanderen binnenreden, stond daar een groot bord met excuses voor het slechte wegdek wat er aan zat te komen, maar het was heel veel beter dan de gatenkaas van daarvoor met grote stukken rubber van geklapte banden op de vluchtstrook. Maar goed, terug naar de heenreis. Weer is Google goed bezig, want we moeten door Reims. Maar Reims heeft een groene emissiezone en de snelweg gaat dwars door de stad heen. Van Parijs (ja voorbereid via ANWB, maar Reims niet) weet ik dat we over de N104 moeten rijden om uit de boetes te blijven. Ook bij Antwerpen moeten we op de ring blijven. Google geeft aan dat we door de emissiezone gaan rijden, dat mag niet. Dus omweg gezocht. Maar Google zou Google niet zijn, als we ondanks de ingegeven omweg, toch via de snelweg door de stad gaan rijden. We zagen de prachtige kathedraal van centrum Reims ineens op een hele kleine afstand. Toen wisten we dat Google ons weer niet goed had geholpen. (Achteraf weet ik dat we hier ook geen boete krijgen bij rijden op deze snelweg. Bij Parijs is de binnenste snelwegring wel met boete.) Maar goed, bij Parijs aangekomen zag ik zelf waar de N104 was. Dus hier ging het beter, nou ja, met slecht 3 keer file op een woensdagmiddag rond 14.00 uur, kwamen we Parijs voorbij. Uiteindelijk kwamen we na een lange dag, met veel te weinig kilometers aan in Naintré bij een camperplek voor de overnachting.  Prima plekje was het. En Lia zag een vreemde vogel. Je ziet hem net midden onder het insectenrek.  Kijk, hierboven is ie vergroot, maar onduidelijk. Bij de foto’s van de vogels verderop kun je hem wat beter zien, maar de Hop wou nergens echt mooi op de foto. Ja, ”hophop” en weg was ie weer. En weer verder. Nog 325 kilometer. Via Bordeaux. Kan ook vol files zijn, maar het viel nu mee. Onderweg nog een supermarktje aangedaan. En toen kwamen we aan bij Euronat.  Het hele park staat vol met pijnbomen. Op zich wel prettig tegen de zon, maar de eerste dagen was het nog maar matig zomers. Dus liefst een plek met wat zon. Maar die zijn niet voor het oprapen. Uiteindelijk een plekje gekozen, niet zo speciaal voor de zon, maar meer ook voor de ligging. Uitgang naar een mooi wandelgedeelte en naar een van de overgangen naar zee. Dit leek ons prima, het park is ook veel te groot om rond te gaan rijden op zoek naar het ideale plekje. Het park is ongeveer 2 bij 1.5 kilometer. Met 3 overgangen naar zee. Wij zaten op de plattegrond bij het gele vinkje. (Niet het vogeltje, dat v-tje)   Daar stonden we dan. Soms vinden we het leuk om tv te kijken. Het was wel een gedoe om een gat tussen de bomenoverkapping te vinden om de Astra satelliet te kunnen ontvangen. De tweede ochtend was ik erg vroeg wakker en koos voor een vroege ochtendwandeling. Dat levert vaak iets extra’s op in de natuur.                  We gaan natuurlijk ook nog fietsen. Dat deden we al op de camping, want die was erg groot. We gingen op de fiets boodschappen doen bij de boulangerie en andere winkeltjes in het centrum van de camping. Maar omgeving verkennen op de fiets gaan we vandaag doen. We fietsen naar het noorden, naar Soulac sur Mer en verder naar Le Verdon sur Mer vanwaar de pont zou vertrekken die we met de terugreis willen gebruiken.  Vuurtoren van Le Verdon sur Mer en hieronder de boot.  Het was een hele fietstocht, maar de fietspaden waren hier wel goed aangelegd. Bij elkaar hebben we rond de 50 kilometer getrapt, dat was best een heel stuk. Dus volgende dag weer uitrusten aan het strand waar we een andere zonaanbidder tegenkomen.   En dan weer fietsen. Deze keer naar Talais, waar allemaal kleine blauwe huisjes staan. Wonen hier de Smurfen?      Het zijn allemaal kleine vissershuisjes. Deze omgeving had veel last van overstromingen en ergens rond 1700 hebben de Fransen met de hulp van Nederlanders hier een afwateringssysteem gemaakt. Een soort polderlandschap. Op Google maps zie je, als je met satellietbeeld inzoomt, enorm veel slootjes. Hier zijn de fietspaden duidelijk minder goed aangegeven en hebben we ons vertrouwen weer in Maps gelegd. Dat leverde een paadje op door dit landschap wat beter te voet dan met de fiets kon worden gedaan. Maar we kwamen er wel weer uit. Nog een foto van een kerkje met een bijzondere boom in Talais.  Het weer was mooi en dat zagen we ’s morgens al uit ons bed door het raampje.  En hier de zonsondergang.                      We zagen de zon echt in de zee verdwijnen. Heel bijzonder. Maar ook overdag gingen we naar het strand. Dit leverde o.a. deze Bunker-Kunst op.          Maar het strand maakt ook zijn eigen kunst. Door het afgaande water en een riviertje wat gevoed werd door ijzerhoudend water vanuit een laag in de duinen.         Nog een paar vogeltjes vastgelegd, ook een wat betere uitvoering van de Hop. We hoorde hem hier elke dag. Hoep-hoep-hoep. Steeds 3 keer.  Maar ook de Zwarte Roodstaart   En de grasmus   En een duinpieper.   En toen gingen we weer naar huis. Het zou hier de volgende dag 38 tot 39 graden gaan worden, dus maar een dagje eerder naar huis, in de avond rijden is, zeker zonder airco, prettiger dan in de middaghitte van 38 graden. Dus laat in de middag naar het pontje, uitzicht op het dek: Royan  Omdat Google maps me de keel uit komt in het buitenland de App van TomTom geïnstalleerd. Kost 19,95 per jaar, maar ga het maar eens proberen. Bij de terugtocht heeft deze prima gewerkt en duidelijk voordelen getoond t.o.v. maps. De balk in de zijkant met informatie voor onderweg is ideaal. Zo geeft hij erg duidelijk aan waar er snelheidscontroles zijn, ook in Frankrijk, en plekken voor picknick onderweg en actuele prijzen van, in ons geval, diesel. Ook het aangeven van richting is erg duidelijk. De avond ging het rijden ging buitengewoon goed. Het vinden van de camperplek was wat beroerder. Het was overigens nu nog 31 graden. De eerste plek was: Aire Camping-Car Park de Saint-Saturnin. We kwamen hier rond 23:30 uur aan. Een slagboom en een paal met instructies. Oke, het kost 11.81 Euro, wel veel voor een camperplek om alleen te overnachten, maar we willen nu slapen, dus bankpas erin. Moet ik eerst een hele account aanmaken, met telefoonnr, email, adres, kenteken, noem maar op. Gedaan, dan komt de betaling met pinpas, geen 11.81, maar 16.81 Ja uuhh, doe maar, weer 5 euro erbij, maar middernacht iets anders gaan zoeken is ook niet alles. Dus betaald. Dan komt een bericht op het schermpje dat ze geen papieren bonnetje printen i.v.m. milieu en afval. Ik kijk naar de slagboom, maar er gebeurd niks. Even later komt er een plastic pasje uit de paal. Met dit plastic pasje kun je de paal open maken. Hoezo afval maken. Geen papieren bonnetje maar een plastic pasje waar ik 5 euro voor heb betaald blijkt achteraf. Dus ik naar de slagboom en voor de reader gehouden. Op het schermpje komt de mededeling: Inconnu: Onbekend. Nog een keer proberen, weer terug naar de betaalpaal. Ook hier: Inconnu. Ja, leuk. 16.81 betaald en inconnu, niet content, zeg maar incontinent. Het kantoor om te bellen bij problemen was natuurlijk dicht rond dit tijdstip. Lia liep naar een camper op het terrein waar nog licht aan was. Een aardige dame kwam ons zowaar helpen, dat wil zeggen dat ze ons voordeed wat we moesten doen. Maar dat hadden we al gedaan. We deden niks verkeerd, waren alleen ons geld kwijt. Snel in de app gezocht naar een andere plek: Montbizot. Deze plek gevonden, maar er stond een bordje: Campers Interdit. Wel een mooie plek, maar waarschijnlijk had de camping eigenaar 100 meter verderop liever dat ze bij hem kamen. Maar niet om 12 uur ’s nachts denken wij. Dus verder naar nummero 3: Parking Ballon in Ballon-Saint-Mars. Een prima plekje. Ook nog gratis, heerlijk stil, geen treinen, snelweg.  Heerlijk geslapen, het koelde best snel af. Dus weer verder. Met de TomTom App en toch nog even Maps gekeken. De TomTom kent de emissiezones niet, maar dat is misschien wel goed ook, want ook bij Rouen ging Google zeuren over de zone, terwijl dat hier achteraf ook niet nodig bleek te zijn. We hebben getracht een omweg te rijden, wat een gedoe. Dit moeten we voortaan beter voorbereiden. In Frankrijk is dat wel lastig, want elke stad mag op elke dag zomaar een milieu zone instellen. Maar goed, over de snelweg rijden zal meestal wel gewoon mogen toch? Nog een flink stuk te gaan. Als we bij Lille aankomen nemen we een omweg via Doornik om de files in Lille te omzeilen. Zoals ik eerder al schreef gingen we weer over de slechte Waalse wegen. Maar we kwamen steeds verder. Antwerpen zat vol met file, dus Lia zocht alternatieven. Ook Tom heeft hier een leuke functie voor, maar België zat gewoon te vol op deze donderdagmiddag. Via Doornik naar Gent (Gand) en verder naar Antwerpen. Hier moesten we de afslag St. Niklaas hebben en dan Temse. Maar de afrit Temse stond al vol op de snelweg. Dus dan maar de volgende afslag naar St. Niklaas. Maar dat bleek verkeerd te zijn en bracht ons aan de verkeerde kant van de snelweg. We zagen op deze afrit wel dat Temse nog veel verder helemaal vol en stil stond. Via St. Niklaas uiteindelijk via de Westkant van Antwerpen en een paar tunnels naar Stabroek. Hier frietje gegeten en via Bergen op Zoom terug naar huis. Dit was weer een lange dag autorijden. Volgende keer toch nog meer in de route verdiepen. België is lastig met de waardeloze wegen in Wallonië en de files bij Antwerpen maken je ook niet gelukkig. Van ons af is via Eindhoven en voor Hasselt de E314 op zeker ook een optie. Tot slot nog een zee-video: https://youtu.be/Rp-5EgvKlM0 en een beetje natuur: https://youtu.be/cQfRLbItTMI Het rijden blijft een dingetje, maar de vakantie was heerlijk. 😎 |