|
2023 08 Duitsland: Romantische Strasse
Doel: Noorwegen of Zweden, werd Slovenië en we belanden in Frankrijk???? Ja, de bedoeling was eerst Noorwegen, maar was toch wel erg ver voor 3 weken, toen werd het Zweden, maar het weer zag er beroerd uit voor 2 weken voorspelling. Ja, Slovenie staat ook nog op het lijstje. Dat gaat het worden, maar eerst nog een paar dagen met regenweer. Dus wat ontdekken met de camper in de buurt. Onderweg naar Slovenie komen wij bijna bij de Romantische Strasse. Een omschrijving: Al meer dan honderden jaren een kralenketting van 29 prachtig bewaard gebleven stadjes met een middeleeuws karakter. De 460 kilometer lange route waaraan naast de stadjes ook barokke kerken en indrukwekkende kastelen liggen betoverd elke bezoeker ongeacht het jaargetijde waarin de reis wordt ondernomen.  Het begint in Würzburg en eindigt in Augsburg, maar in een andere versie gaat de weg door tot Fussen. Maar geloof het of niet, het liep helemaal door tot in Noord-Italie. Ook het startpunt is wat vaag. Bij de Main in Wurzburg, of aan de Schweinfurterstrasse. We zien het wel, of niet. Onze tocht voor de eerste nacht is MainCampResort Zellingen, net boven Wurzburg. Direct aan de Main is ons plekje, en het doet meteen denken aan de Moezel. Geen Moezelganzen, of Mainganzen, maar Nijlganzen.    Wijnbouw aan de overkant, net als de doorgaande autoweg en de spoorbaan, net als Moezelwijn, hier MainWijn?  Het aantal treinen is hier echter nogal veel hoger. Is het Moezeltrein, Maintrein, Boemeltrein? Verder is de camping prima, nog wel een regenbuitje, maar dat was niet alleen op de camping. De tweede dag is begonnen. Net als gisteren met regen, maar in de middag werd het weer beter. Er gingen toen wel andere dingen mis. Geen last van het weer, maar wel: dat heb ik weer. Er zat een echte deja vu in. De reis naar het middelpunt van de wereld hebben jullie natuurlijk allemaal gezien, onze dag begon met de reis naar het middelpunt van de EU. Ja was hier toch vlak bij, dus leuk om even langs te rijden en te lopen. Maar onderweg zagen we nog een “reeën-kopje” in het tarweveld. Wel goed kijken.    In de stromende regen kwamen we aan bij het middelpunt van de EU. Het stelde niet veel voor, maar let op, het is dan ook al meerdere keren verhuisd. Kijk maar op de foto’s.      Daarna kwamen we aan in Wurzburg. Het begin van de Romantische Strasse. We liepen de stad in, met droog weer en af en toe een zonnetje. Een mooie stad met aantal mooie gebouwen en een brug, Alte Mainbrücke, die ons aan Praag deed denken.                   Dreigende wolken in de lucht, wel een mooi plaatje. Maar niet alleen regen dreigde. Bij de camper aangekomen, die stond op een parkeerplaats voor campers, ging het mis. Het parkeren betaald en ingestapt. Staat er net schuin voor de camper een klein paaltje. Ja, bij het parkeren had ik hem gezien, maar vanuit de auto was het paaltje niet te zien. Dus ja, ik rij er, wel zachtjes, tegenaan. De bumper heeft het meeste opgevangen, maar een stuk van plaatwerk is iets verbogen waardoor de deur alleen maar krakend mee open kan. Nou leek niet zo erg, en was pas het begin van het autoleed voor vandaag. Onwetend gaan wij verder met de route, volgens TomTom-routes. We komen in Lauda-Königshofen. Hier zou niet zo veel te zien zijn, maar wel deze Stoomloc. Verder niets bijzonders te zien.  Verder naar: Bad Mergentheim. Even een blik.   En dan naar de Deja vu plek: Weikersheim. We gingen hier voor een uniek kasteel wat hier is, wordt vergeleken met Versailles. Het vinden van een parkeerplek was wat lastig, en we reden een parkeerplaats op voor auto’s. Alle plekken waren te klein voor de bus. Op het einde moesten we de auto keren. Dat ging mis. Onzichtbaar als het paaltje was er aan de achterkant een randje met grote keien. Dat koste ons de 2 achterlichten. Alweer? Ja! Alweer!   De andere kant was er nog beroerder aan toe. Dus beide moesten vervangen worden. Wij naar een auto-onderdelen winkel. Maar die had niks, maar stuurde ons naar een andere zaak voor aanhangwagens en campers. Die had lampen die vrijwel precies gelijk waren. We zochten de dichts bij zijnde camperplek op voor de reparatie. De rechter hadden we in 3 minuten vervangen, maar de linker had niet meer zijn originele plug om aan te sluiten. Dat werd een echt “doe het zelf, improvisatie project”. De lampjes werkten, behalve de normale verlichting want er waren ook nog 2 zekeringen kapot. Die gaan we morgen wel kopen. Het plaatwerk van de auto heb ik wat verbogen, waardoor de deur weer gewoon open en dicht kan. Klusjes klaar en we bleven op deze camperplek voor de rest van de avond en nacht. Via internet moesten we 8 euro betalen. Zeker een kwartier bezig om de betaling voor mekaar te krijgen. Wat een gedoe, een bakje voor envelop met inhoud is veel simpeler, of gewoon kenteken opgeven bij betaling, maar ja, zal wel te simpel zijn. Ja, vroeger was alles beter klinkt er wel door heen. We zouden graag de slimste mens en nog wat anders op tv willen kijken. Gisteren ging dat prima met de schotel, maar ik kreeg het signaal niet te pakken. Normaal lukt het altijd, schotel opstellen en klaar binnen 5 minuten. Weer iets wat niet lukte. Valt vandaag niet mee. Het weer wel overigens. Woensdag 2 augustus begint met regen, regen, regen. Wat een gezeur, het was maar 1 bui. Van vroege ochtend tot in de avond. Na het plaatsen van de zekeringen is alles weer werkend. We gaan weer naar het kasteel in Weikersheim. We vinden via de camperapp park4night een betere parkeerplek. Aan de achterkant van het slot. Via een wandelpad rondom het kasteel komen weer op de plaats delict “achterlicht”. Hier ontdekken wij dat er ernstige discriminatie in Duitsland is:  Natuurlijk wil ik ze nu voor het internationaal strafhof in Den Haag slepen, tot ik even verderop re den vindt. Er is ook andere discriminatie:  Wat andere plaatjes van de plaats Weikersheim.    En dan komen we aan in het kasteel. Er zijn 2 rondleidingen met gids. We kiezen de 60 minuten versie, er is nog een extra stuk van 20 minuten extra. Tijdens de rondleiding vragen we of we ook dat extra deel mogen zien. Het kasteel is prachtig, geweldig. De eigenaars hebben in het verleden ongelooflijk veel geld gestopt in het pronken met dit kasteel. Zo is er een bed wat onbeschrijfelijk mooi is, wat de eigenaresse alleen heeft laten maken voor de pronk. Zo mooi, en er is voor zover bekend nooit door iemand in geslapen. Ook liet ze een kamer maken voor de verzameling van porselein die ze had aangelegd. De kamer zonder porselein zou al fantastisch zijn geweest. Voor het idee: ze had een heleboel kaarsen erin laten hangen aan kabeltjes zodat alles het meest optimaal tot zijn recht zou komen. Ook is er een feestzaal van 40 meter lang en 12 meter breed, 8 meter hoog. In die tijd uniek was het maken van een zo grote overspanning vrijwel onmogelijk. Het was een zoektocht geweest om iemand te vinden die dit kon laten maken. Een paar foto’s hieronder. Ze weerspiegelen echter niet de werkelijke schoonheid van dit kasteel.   Het plafond van een van de kamers is gemaakt van gips. Enorm veel van deze afbeeldingen zijn er gemaakt, vrijwel alles door 1 kunstenaar. Hij heeft zichzelf verwerkt in de eerste van deze 3 afbeeldingen, waarin Cleopatra in haar borst wordt gebeten door een slang. Nog even onderweg, een blik in de kapel van bovenaf.   Daarna kwamen we in de feestzaal. Ik werd er helemaal stil van. De afbeelding van de olifant (even vergroten) is voor ons wat vreemd, maar de humor is dat de kunstenaar nooit een olifant had gezien en foto’s had je nog niet.       Dan komen we in de woongedeeltes. Grappig is dat alle kamers op een rijtje zijn gebouwd met deuren erin. Het einde is het bed. Een soort oprijlaan, maar dan geen kasteel, maar bed als einde.  Nog veel andere mooie kamers en dan het stukje van de laatste 20 minuten. Ik heb er geen foto’s van. Wat? Ik heb er geen foto’s van! Het was te mooi. Dacht niet meer aan foto’s maken. Dat deed ik wel weer in de tuin. Niet betoverend, maar wel mooi.               Via 2 dorpjes komen we aan in Rothenburg ob der Tauber. Dit dorpje heeft een middeleeuws centrum. Heel veel vakwerkhuisjes en oude stadsmuur en torens.   Ja, maar een paar foto’s. Eerlijk is braaf, het zag er leuk uit, maar de aanhoudende regen, ondanks onze “para-plussen” maakte het wandelen door dit plaatsje niet echt super. Terug naar de camper en naar een camping om weer op te drogen. Op de camping, Campsite Frankenhöhe Schillingsfürst, in de regen de schotel weer aan de gang gekregen, maar alleen vanwege mijn kreet: opgeven is geen optie. Volgende dag: Geen regen meer!! De ochtend begint met zon. Ik kan het niet weerstaan en besluit al vroeg een wandeling te gaan maken. Lia blijft nog even liggen. Dit levert een geweldige ontmoeting op met 3 bunzingen in het bos. Hieronder alvast de foto‘s met ook nog een filmpje.   De dag kan al niet meer stuk, en de zon schijnt heerlijk verder. Een totaal andere dag. We kwamen aan in Dinkelsbühl. In theorie een gelijk plaatsje als Rothenburg, maar dan is het zo dat in de tweede wereldoorlog er hier nog niet 1 gebouw is beschadigd. Geweldig, veel mooier dan de Rothenburg deze bezichtiging van de middeleeuwen. Alles is prachtig. Een massa foto’s. Kon er nog veel meer maken.                                       Was alles dan zo prachtig en middeleeuws? Ja, of toch niet. Kijk een specialiteit sinds 1750 Wat bijzonder is, is het sneeuwballetje. Een uniek koekje-bolletje. Victor koos voor die Originale, de witte, en Lia voor de chocolade-versie. Er is natuurlijk iets verdachts aan de hand. Het is augustus en ze verkopen sneeuwballetjes, “die Originale”. Die zijn al lang gesmolten, behalve die uit 1750 dan.  Zo zien ze er dus uit!!!! NIET BESTELLEN, NIET ETEN!!!! Die van mij was misschien/mogelijk wat nat geworden van de sneeuw (die ondertussen was gesmolten), maar die van Lia was zo droog als de woestijn (understatement of the century) en .... laat maar zitten. Zo lang ik Lia ken is dit de tweede keer dat ze iets niet opeet. Bij dat vorige “niet-te-vreten moment” was dit in een Fletcher hotel met 7 uitvoeringen van bloemkool, waarbij er 2 versies zwart waren, lees verkoold! Misschien weet je het niet, maar bloemkool is WIT! Natuurlijk kan er een kaassausje bij, dan wordt het wat geel van kleur. Maar goed, mijn sneeuwversie was waarschijnlijk nog van 1750, maar nog weg te krijgen met de koffie (die wel goed was). Even stukje van versie van Lia geproefd, nou ja geproefd, zeg maar gewoon, getracht door mijn strot te krijgen. Niet te vreten is lichtjes uitgedrukt. Maar positief: deze dag was voor het weer betreft geweldig! We vervolgden onze weg en kwamen zelfs voorbij het plaatsje Rain. Lijkt nergens op. Vandaag heet het Sun! Op onze camping Donau-Lech Camping Schmid und Dupke met zelfs een natuur-zwemvijver bleek helemaal perfect zeker bij dit weer. Ik (Victor) kon meteen de zwembroek aan en de plons induiken. Heerlijk! Prima plekje, mooi met schaduw van de boom bij ons plekje. Deze vrijdag begon ik zoals ik in mijn verhaal was gestopt. Een heerlijk bad in het campingmeer. Het weer was nog niet super, maar de zon kwam wat later in de ochtend volop door. Een fijne dag. We gingen tot slot van de Romantische Strasse naar Augsburg. “De noordelijkste stad van Italie” is de bijnaam. Nou ja, inderdaad er waren Pizza tentjes, en fonteinen op zijn Italiaans. Ik heb geen verstand van bouwwerken, maar ik heb de afgelopen dagen veel mooiere gezien dan hier. Eerst even een indruk:         De fonteinen vroegen vanwege de kunst, geïnspireerd door een klein Belgisch manneke, extra uitleg. Twee fonteinen hebben we “geanalyseerd”. Juli is voorbij, dus eerst die van Augustus.  Zoals je ziet zijn de erogene zones als spuiten gebruikt. Ik zeg er niks verder over. Bij een andere fontein:  Nou ja, dan nog even het hele spuitapparaat.  Tijd om verder te gaan. We gaan naar Seefeld in Oostenrijk. Maar al rijdend dacht ik ineens aan het vignet. Voor Slovenie had ik die al aangeschaft, maar voor Oostenrijk niet. Nu kun je best door Oostenrijk zonder vignet. Dan zie je ook nog de mooie dingen, een snelweg gaat echt vervelen. Dus wil ik TomTom bijstellen op “geen tolwegen”. Maar dat ging niet. Achteraf bleken er op deze route helemaal geen tolwegen te zijn, dus was ook niet af te zetten, maar weet ik veel. Dus start de reis naar Seefeld op in Google. Hier kon ik wel tol routes uitzetten. Maar er veranderde op het scherm niks. In de route wel. Even later reden we dezelfde weg terug. F#ck er is ook een Seefeld in Duitsland. Wat een gedoe, uiteindelijk de goede er weer ingezet en na een tijdje kwamen we bij een camperplek gerund door Nederlanders. Nou ze wisten de prijs wel. Tot nu toe de duurste met het minste te bieden. Bovendien stonden we op de recent aangelegde camperplekken schuin en in de modder. Verder 2 toiletten en 2 douches voor ca. 70 plekken. Kosten: 42.- Ze was wel aardig, maar dat mag dan ook wel voor dat geld. Ze tipte dat we in het weekend niet de sluiproutes buiten de snelwegen kunnen rijden als buitenlanders. En inderdaad ik vind er een artikel over op internet. Politie zou je terug de snelweg opsturen als je geen geldig doel hebt. Dus ik meteen een digitaal vignet gaan bestellen. Werkelijk belachelijk. Die van Slovenie was in 10 minuten geregeld en via mail binnen. Deze in Oostenrijk heeft een doorlooptijd van 18 dagen!!!!!! Lang leven het digitale tijdperk waarin alles sneller gaat en kan. Nou dan hier bij de benzinepomp morgen maar een vignet halen, net als vroeger aan de grens. Dat is meteen geldig. Ons schoteltje weer opgezet en we zien de vreselijke beelden van de overstromingen in Slovenie. Een ramp voor het land. We zullen ons reisdoel wellicht moeten aanpassen, maar dat stelt in verhouding met de ramp aldaar niets voor. We begrepen na wat rondgeneusd te hebben op internet, dat Slovenie noord, west, midden en oost getroffen was. In Oostenrijk stond bij Klagenfurt (Karinthie) een dam op springen en waren ook al overstromingen. We besloten niet verder te gaan naar Slovenie. We kozen op zaterdagochtend voor Frankrijk. Diezelfde dag hoorden we dat ook zuid-Slovenie was getroffen. De beelden deden denken aan Valkenburg en de Ardennen beelden van een paar jaar geleden, maar dan in vrijwel het hele land. Niet veel goeds dus. Als ik dit schrijf zitten we in Frankrijk, net over de grens in Kembs, Camping du Canal. Een kleine maar heel nette camping, mooi en voldoende sanitair. Met gratis gebruik van zwembad. Kosten 22,70. Wat een verschil met de laatste camperplek in Oostenrijk. Deze reis gaat verder in de volgende menupunt: 2023-08: Frankrijk Jura. |