2019 - 2024: Pieterpad
Noord -Zuid door Nederland


2019

Op woensdag 29 mei 2019 gaan we van start met het Pieterpad. Dat klopt niet helemaal, maar we gingen alvast naar een camping, vlak bij Pieterburen.
Was een lange rit, want eerst nog voormiddag werken, dan bij Ikea Son voor thuis zijn nieuwe bed ophalen, dat dan weer naar Apeldoorn brengen en daarna verder naar Groningen.
Op donderdagochtend 30 mei, begonnen we echt aan het Pieterpad.

Het Pieterpad is een lange afstandswandeling van Pieterburen in Groningen naar de St. Pieterberg in Zuid-Limburg.
Het Pieterpad is tussen 1978 en 1983 bedacht, gelopen en beschreven door Toos Goorhuis-Tjalsma uit Tilburg en Bertje Jens uit Groningen.

De dames hebben er 5 jaar over gedaan om hem samen te stellen. Wij hebben misschien we 5 jaar nodig om hem helemaal te lopen.
Diverse wandelaars lopen steeds stukjes van het pad, wisselend in noord-naar-zuid-richting en dan weer andersom, en slaan soms stukken over om die later nog te lopen.
Wij niet. Wij lopen hem volgens de boekjes van noord naar zuid.

Behalve via het boekje kun je hem ook volgen via: (niet inloggen)

https://www.route.nl/uitgelicht/pieterpad


Ja, dit is deel 2, er zijn 2 boekjes. We begonnen echt bij deel 1.
Het boekje heeft 2 functies. Belangrijkste is natuurlijk de beschrijving van de route. Maar daarnaast is het ook het herkenningsteken voor alle wandelaars. Een groot deel van de wandelaars loopt met het boekje in de hand elke etappe. Je ziet dus onderweg al op een afstandje dat er “lotgenoten” zijn die het Pieterpad lopen. Omdat veel mensen de route in andere richting lopen dan wij, kom je dus veel “Pieterpatters” met een boekje in de hand tegen. Erg leuk.

Donderdag 30 mei 2019
We beginnen in Pieterburen, aan de Waddenzee.
Pieterburen, bekend van het zeehondenopvangcentrum en:






Met de fiets zijn we wel via het stippelpaadje van dit kaartje naar de Waddenzee geweest. Maar het wandelen begint bij de restaurantjes van de foto hierboven.

Onze eerste camping:
SVR Camping Maereheerd
Hiddingezijlsterweg 3, 9956 TA Den Andel, Groningen.
Bij de boerin, aardige oudere dame.


Hoe gaat het “van a naar b gaan” in zijn werk.
Voordat we gaan lopen, brengen we de fietsen naar het eindpunt van de wandeling. Dan met de camper weer terug, en de wandeling begint.
Zijn we bij de fietsen aangekomen, dan fietsen we weer terug naar de camper en gaan we naar de camping of weer naar huis.
We zien alles dus minimaal 3 keer. Te voet, op de fiets en met de camper. Gelukkig was het niet altijd dezelfde route, maar begin en eindpunt werden wel herkenbaar.

De eerste wandeling ging van Pieterburen naar Winsum. Alles even wennen, en er was ook nog een omleiding. Maar alles goed gegaan. Na nog een nachtje op dezelfde camping begint dag 2.
Even een voorbeeld van onze methode: Met de camper van de camping af, naar het einddoel van de dag: Wierum. Daar de fietsen neergezet. Dan met de camper weer naar Winsum (eindpunt van gisteren), en te voet vervolg van het Pieterpad. Na de wandeling bij de fietsen in Wierum aangekomen, met de fietsen weer terug naar de camper in Winsum. Dan zit het er weer op voor deze dag.
We gingen we voor de volgende nacht naar:
Stichting Recreatiehaven Onderdendam Haven & Camperplaats.


Leuke camperplaatsje bij haventje. Op vrijdagavond kantine open voor hapje en drankje, georganiseerd door en voor de vrijwilligers.
Het leverde ons een frietje en drankjes op en een leuk gesprek met mensen uit Budel die hier waren vanwege hun hondje.
De volgende dat tijd voor onze derde etappe, van Wierum, door de stad Groningen, naar Haren, vlak bij het smalle bruggetje van het Nijveenstersluisje. De eerlijkheid dient te zeggen dat de eerste 2 dagen door Groningen vrij saai waren. Erg veel weilanden en de stad Groningen. Maar hier in de omgeving van Haren is het wandelen een genot. De omgeving is hier prachtig.
Na deze etappe gingen we naar:
Camping De Vledders
Zeegserweg 2a, 9469 PL Schipborg, Drenthe / Nederland
Hier mochten we gerust even uitrusten.


Op 1 juni 2019 hadden we 16.2 km gelopen, 14.5 km gefietst en alles bij elkaar 86 km gereden.
Je ziet het hierboven op de tijdlijn van Google.

De volgende dag doen we nog een klein stukje. Van Haren naar paviljoen Appelbergen in Glimmen. Dat was maar 8.5 km. Ook dit was een mooie wandeling. Daarna weer terug naar Oirschot: 271 km.
Het lijkt alsof we al veel hebben gelopen (en gereden), en we zijn al op pagina 62 van het boekje, maar er is nog een lange weg te gaan.

Op woensdag 10 juli gingen we naar Camping de Groene Valk in Zeegse. Deze camping ligt vlak aan het Pieterpad.
Donderdagochtend 11 juli gingen we, na de plaatsing van fietsen en camper, verder lopen vanaf Glimmen. We gingen vandaag de grens over van Groningen naar Drenthe. We kwamen zo dus ook langs de eerste Hunebedden. Het landschap wordt anders, hier bij de Drentsche Aa.
Na 13 km lopen waren we op ons eindpunt voor vandaag bij Schipborg.
We verhuisde voor de nacht naar Rolde, camping de Weyert.
Avondeten werd chinees van de Lange muur in Rolde.
Vrijdag 12 juli het vervolg vanaf Schipborg. Hier is Drenthe op zijn best. Mooie wandeling, door de heide en bossen, zoals het Balloerveld.


Weer een nachtje op de camping in Rolde, om daar de volgende dag verder te gaan. Eten weer in Rolde, nu bij Brasserie de 3 Heeren.
Zaterdag 13 juli, het dorp uit, langs de begraafplaats, een lang saai stuk over het voormalige spoortraject Rolde - Stadskanaal. Wat een lang, recht, saai stuk Na de nodige kilometers werd het weer leuker gelukkig.
Eindpunt was een parkeerplaats: N857, Stroetendijk in Papenvoort.
Nog een nachtje in Drente op “De warme bossen” in Schoonloo, en weer terug naar huis. Maar 236 km meer, dus al dichter bij huis.

Vrijdag 13 september 2019 gingen we weer verder. Met de bus naar:
Natuurkampeerterrein De Kijl, Kwekebosweg 5, 7849 TA Schoonoord.
Dit weekend bracht ons langs het monument van de dames die het Pieterpad samenstelde: Bertje Jens en Toos Goorhuis.






Weer een flink wandelweekend. We eindigen net voorbij “De Papeloze Kerk”, Hunebed D 49.


Daarna 233 km en weer thuis

2020

Ja, een leeg stuk. Bijna een jaar niet op het Pieterpad gelopen.
We gaan weer verder op vrijdag 4 september 2020.
Net als eerder bij Thijs al eens gedaan, maar nu eerst naar Ikea en dan naar Fenne in Nijmegen.
We verbleven op Kampeerboerderij de Riegheide, Slenerweg 85, 7848 AG Schoonoord, vlak bij het punt voor het vervolg.
Eten bij cafetaria de Oude Reus. Op zaterdag de wandelschoenen weer aan.
De eerste dag eindigt bij het Ermerstrand.
Dag 2 eindigt in de regen bij Plopsaland bij Coevorden.

Weekend van 18 september gingen we al weer verder.
Verblijf bij Minicamping Stieltjeshoeve.
Start wandeling bij de Huttenheugte, Plopsaland. Het eerste deel gaat door Coevorden. We gaan naar Gramsbergen, het station.
In Gramsbergen staat het bronzen beeld met de Pieterpadlopers.


Dag 2 gaat van Gramsbergen naar Rheeze, net onder Hardenberg.

Op vrijdag 30 oktober gaan we weer verder vanaf Rheeze camping: Familie Veuring. Halfweg de route zitten we bij de Stuw van Junne. Een mooie omgeving langs de Vecht. Dit weekend stopt onder Ommen, parkeerplek de Steile Oever.

2021



23 op 24 april 2021 gaan we weer verder, na de winterstop.
Vertrek: Parkeerplaats de Steile Oever onder Ommen.
Prachtige wandeling, we lopen door de Sallandse Heuvelrug, met als voornemen vanaf nu wat vaker een foto te maken.



 

 
Jeneverbes groeit hier volop. Ja, de takjes kun je ook eten.






De Archemerberg geeft ons mooi uitzicht.




We eindigen bij de Eelerberg.
We lopen door de Sallandse Heuvelrug. Een prachtige omgeving.
Einde van het weekend: speelbos Holtenberg bij N35

28 - 29 mei 2021
We gaan weer verder en mooi....










 
Vertrek: speelbos Holtenberg bij N35, mooie wandelingen, einde bij Huize Verwolde.
Camping de Holterberg Holten en Boerderijcamping Hietkamp in Laren.

vrijdag 11 juni 2021 gaan we weer verder vanaf het landgoed Verwolde, fietsen op Jonker Emilielaan.
Aankomst Parkeerplaats aan de lage weg en kruising Oude Vordenseweg
We gingen overnachten op Bosrijk (Boslodge) aan de Ruighenrode in Lochem. De camping had speciale maatregelen m.b.t. corona.


De eerste dag leverde ons de kennismaking op met waarschijnlijk de dikste eik van Nederland.



 
Op dag 2 kwamen we op de helft van het Pieterpad: Kasteel Vorden.








Bordje voor halfweg, tijd voor een selfie wat nooit wil lukken.


En dan begint deel 2 van het Pieterpad op donderdag 8 en vrijdag 9 juli.
Fietsen parkeren bij Camping Wolfersweide Petersdijk Zelhem
en met Camper naar parkeerplaats bij kasteel Vorden.
We stappen nu letterlijk in de voetsporen van de 2 dames die het Pieterpad op de kaart hebben gezet.

 
We eindigde vlak bij de camping, net boven Zelhem.

Zaterdag 18 t/m maandag 20 september werd de tocht weer voortgezet.
1 camping zou volstaan. En wat voor 1. Camping de Slangenburg bij IJzevoorde (Doetichem). De eigenaresse was een beetje vreemd.
Het is september, geen hoogseizoen en eerste blik de camping in was: leeg.
Ze maakt de achterdeur ope van de boerderij/woning. Meteen de vraag of we gereserveerd hebben. Wij zeggen nee. Oh, zegt ze, dan moet ik even kijken. Ze laat ons buiten staan en komt even later weer terug. Alsof ze iets geweldigs had geregeld: er was plaats. Wat een onverwachte verassing. Wij hadden al gezien dat er plaats genoeg was. Toen ging ze haar coronaregels uitleggen. Als je naar het toilet ging, moest je een gekleurde houten kraalketting van een rekje nemen. Als alle kettingen in gebruik waren dan moest je dus wachten. (Even dit: er waren 34 kampeerplekken, waarvan een stuk of 5 bezet. Je snapt al dat er continu een flinke wachtrij bij de toiletten was.) Voor het douchen moest je je inschrijven. Bij de dames toiletten was een prullenbakje aanwezig. Maar bij de heren ook, zei ze. Want als je als man met een vochtig doekje zou na poetsen moest het vochtige doekje wel in de prullenbak.
De camping en het toiletgebouw waren wel netjes en goed schoon.
De wandeling: Start: Het Vosseveen boven Zelhem, naar de camping. Tweede dag naar ’t Onsland weer naar de camping en daarna naar Mezzo Restaurant en kamers in Braamt.
In Zelhem begonnen we maar met een bakkie koffie en een appeltaartje erbij. Dat was erg bijzonder. Het waren 3 verschillende puntjes, alle drie heerlijk. We zaten bij restaurant Smoks. Na de complimenten voor de taart kwam de vraag naar Smoks? Dit is de legende van Zelhem.


Smoks Hanne heet ze. Stamt ergens rond 1200.
Het bijzondere aan deze heks is dat ze altijd veel te grote klompen aan had.
Op haar bezem vloog ze op een nacht over het dorp Zelhem. Een van haar veel te grote klompen verloor ze en die knalde tegen de toren van Zelhem. Er kwamen 2 gaten in de muur. Hierin zouden nu duiven wonen.

Het hele verhaal lees je hier:
https://oudzelhem.eu/index.php/diversen/12-diversen/420-smoks-hanne
Het was hier gezellig en ’s avonds zijn we er maar gaan eten.
Een dikke 20 km lopen en weer terug naar huis: maar 154 km meer.

3 tot 6 oktober weer verder: We verbleven 3 nachtjes op: Recreatie Te Boomsgoed, Langestraat 24, 7047 AP Braamt, Nederland
Camping en recreatieoord. Heel aardig aangelegd, lang geleden, en nu met heel veel achterstallig onderhoud.

Zondagavond zijn we gaan eten bij Kobus. Super lekker was het!
Op maandagochtend hebben we de fietsen eerst gezet in Spijk. Wat een gedoe, want terugrijdend bleek een bruggetje tussen Spijk en Hoch-Elten wegens onderhoud gesloten. Nou ja, voor de camper dan, maar niet voor de voeten en de fietsen. Eerst in Spijk geparkeerd, flinke hondenstront aan de schoenen bij ons beide. Maar uiteindelijk vlak bij het bruggetje de fietsen neergezet.


Met de camper terug naar Mezzo Restaurant/Hotel in Braamt.




Onderweg nog even gestopt. De vogeltjes zaten massaal om de stroomkabel. Leuk om te zien.



Voor de vogeltjes een mooie verzamelplek. Maar voor deze auto‘s ook. Natuurlijk verzamelen voor benzine gezien de lagere prijs is te begrijpen, maar werkelijk dwars over de straat in de rij te gaan staan????
Compleet gestoord. Maar ja, een Hollander uit de achterhoek?


We zullen maar zeggen dat mijn hele verhaal past bij dit nummerbord.

Uiteindelijk aangekomen bij Mezzo restaurant en hotel.
Meteen daar de hoek om voor het vervolg van het Pieterpad.
Een wandeling, we hadden het aan zien komen, maar werkelijk alleen door de bossen, ongeveer 10 km. Wat zie je dan veel bomen zeg. Pfffff. Je ziet door de bomen het bos niet meer.
Eerst zag je nog een eikenboom, een dennenboom, een beukenboom, een “weetikveelwatvoorboom”. Daarna zag je alleen nog een “saaienboom”.
Daarnaast was de weg zo recht als een snelweg. De enige variatie was up-and-down. Ja, klimmen en dalen.
oh, ja en deze toren.




In Duitsland kwamen we uiteindelijk aan in Hoch-Elten. Een klein dorpje met aardig uitzicht. Een vriendelijke Duitse mevrouw vertelde ons waar we een mooi uitzicht hadden. (Na al die bomen is alles mooi).






De uitzichtpunten lagen achter de kerk en bij deze 2 uhh, ja wat zijn het?


Hierna weer verder gelopen en uiteindelijk vonden we onze fietsen weer terug en gingen we weer naar de camper in Braamt, en naar de camping.

De volgende dag (dinsdag) was onze dagje Sauna, Palestra. De sauna was maar een paar 100 meter van de camperplek af en hoort bij Landal Braamt. Het was een niet zo grote sauna, maar met veel mogelijkheden en erg mooi.
Buiten waren diverse Kota’s. Dat zijn blokhutjes uit Lapland, maar dan omgebouwd tot sauna. Was een heerlijk ontspannen dag. Heerlijk genoten.

En op woensdag moesten weer weer verder. Buienradar bleek er weer eens een dagje naast te zitten. Op dinsdag (saunadag) zou het gaan regelen, op woensdag weer opklaren. Helaas, dus niet.
Maar wij gingen toch vol goede moed aan de slag. We vertrokken vanaf de camping, auto gezet zo dicht mogelijk bij het pontje naar Millingen.
En toen met de fiets weer naar de startplaats van de wandeling, bij die brug die in onderhoud was. Ja, het leek even droog, maar na 2 kilometer fietsen, terwijl buienradar ons weer voorloog, waren we nat tot de onderbroek.
Dan nog 10 kilometer wandelen en nu al koud en doorweekt? Nee, dat gaan we niet doen! Dus terug gefietst naar de camper. Het was woensdag, en wij waren doordeweeks doorweekt. In de camper weer droge kleren aan, maar ja, toen was het droog. Even opgewarmd, wat warms gedronken, en ja, “die hards” als we zijn, en ons geloof in buienradar opnieuw bevestigd, een nieuwe poging. En het lukte ons.
Behalve dat het weer niet geweldig was, was dit stuk wandeling zeker ook het meest mooie gedeelte. Voorbij Spijk liepen we op een wat drukkere verbindingsweg. Er was geen apart voetpad, dus echt veilig was het niet. En het was ook best een erg lang stuk, 4 km om precies te zijn.




Na dit lange saaie stuk begon het weer te regen. Gelukkig was er Kade7. Hier hebben we maar even lekker gegeten, en weer verder!
Bij de verste plek van deze weg was een parkeerplek. Daar stond de camper. Maar dan moesten we nog ca 40 minuten lopen voordat we bij het pontje waren. Dat was ons einddoel voor vandaag. Dan kunnen we de volgende keer aan de andere kant van het water, bij Millingen, verder gaan.
Als bewijs dat we het hebben gehaald volgende foto’s:

  
Maar terug via een kortere route, via de Wilgenroute namelijk. Want hadden we al de dikste boom van Nederland? Nu komt de dikste wilg van Nederland.

  
Ja, vrees dat deze niet meer de op 1 na dikste is. De helft is er af gebroken en ligt daar op de grond. Maar er komen er nog meer.

   
Dit is wel de dikste Schietwilg van Nederland.
Nou, en dan weer terug naar huis. Volgende keer verder vanaf Millingen.

2022

Ja, nieuw jaar, goed voornemen, bewegen, weg met coro....
Nou die goede voornemens is een ander verhaal, maar op 2 januari 2022 gingen we weer verder met het Pieterpad. Wel maar een dagje.
De warmste 2 januari ooit. Ja, het is toch zo, dus er maar op uitgetrokken.
Gestart in Millingen aan de Rijn, bij de overkant van het pontje.

  
Ja, het bleef de hele dag droog, maar wel bewolkt. In de verte zie je de opklaringen. Zo bleef het vrijwel heel de dag, maar wel lekker droog.


Hierboven zie je een smal bruggetje als grensovergang.
Hieronder de restanten van een slagboom van een grensovergang.




Wat minder leuk onderweg was dit kilometer lange blubberpad. Glibberen door de klei.


En we gingen stukken langs de grens met Duitsland. Zeker langs een wandelpad als het Pieterpad is dit een mooie kreet.
Ik vind hem ook wel waar. Op de fiets, maar zeker in de auto, vliegt alles aan je voorbij.


Vanuit de auto had ik deze foto zeker niet gemaakt.


We kwamen ook in Leut.
Een stukje verderop:


Hadden we leut gehad. En we gingen verder naar Syfilis.


In Zyfflich zijn de mensen nog echt eerlijk. Zeker als ze hun auto willen verkopen.


Deze is waarschijnlijk een betere keuze.


Ja, mooi gebouw. Hier gaan we volgende keer weer verder.


En dat gebeurde op 5 februari. Maar we hadden wel een gastloper, of meeloper? Hoe noem je dat?
Gewoon Fenne!
Vlak bij haar stad Nijmegen wou ze wel een dagje meelopen, de route over de Duivelsberg. Is dat haar dinges, de Duivelsdingus?
Of ging het alleen om de horeca? De Pannenkoeken van de Duivelsberg!
We gingen een beetje anders dan anders. We gingen deze keer dubbel “gepuntoot”. De ene stond op de Canadese begraafplaats van Groesbeek, de andere Punto ging mee naar het startpunto.

En zo begonnen we in Zyfflich, op hetzelfde plekje. Deze keer met zijn drietjes.


2 op de foto en op de brug, en 1 voor op het knopje drukken.

Dus na een kilometer of 2 was het zo ver. Pannenkoeken!!

 
Na dit potje met vet, uhhh, nee met stroop, gaat de wandeling weer verder.
Maar eerst nog even een shotje. Van het uitzicht van de Duivelsberg.

 
  Met gevulde maag weer verder.
Onderweg nog een fotootje.


Ja, mooie dag voor zo in februari, en gezellig met Fenne erbij als extra loper.

Volgende keer weer verder, vanaf het kerkhof. Klinkt niet zo leuk. 😒


Het is zaterdag 26 maart, en we gaan weer verder.
Het is prachtig weer en best druk met fietsers en wandelaars. Logisch, prachtig weer. Lekker genieten.


De Mookerheide




Soms heb je wat ondersteuning nodig.


Dit is een nabouwversie van een glider uit de tweede wereldoorlog.
Zou hier ergens in WOII zijn neergestort.

 
En wat van onderweg van 26 maart 2022.

We liepen door tot: de Sint Jansberg, bij de Helweg in Milsbeek.
Bij de vorige keer aten we bij een berg een berg pannenkoeken.
Deze keer was het gewoon het einde.

Het is ondertussen vrijdag 3 juni als we weer verder gaan.
Starten bij de St. Jansberg, we moesten even zoeken waar we waren gebleven.

 
Maar het was er net zo mooi als toen we de vorige keer hier stopten.

Het was een flinke wandeling. Vanaf de St. Jansberg naar Milsbeek en daarna door het groot stuk (wat saai) grasland, met vreselijk veel pollen, naar Gennep. Dit stuk grasland had nog wel een bijzondere functie. Want hier was namelijk het Genneperhuis. Een compleet onneembare vesting.
Volgens de beschrijving werd de vesting in 1674 opgeblazen en in 1712 door de Fransen verder verwoest.
De foto hieronder is het raadhuis, met een ooievaarsnest erop, met 2 verliefde ooievaars, maar dat is helaas niet te zien.


En dan verder door de bossen, maar Heijen.
Maar we liepen nog ergens verkeerd en kwamen op een zorgcentrum lokatie met meerdere huisjes, ipv een camping terecht.
Dus dat waren nog extra kilometers.
Maar uiteindelijk kwamen we aan in de Nieuwwijkstraat in Heijen, bij de fietsen. (aan de rand van het bos)
Nog even mooie natuur van onderweg. Het vennetje zat van de de kwakende kikkers. Lia werd er helemaal blij van (niet dus). Vandaar deze stillevens. Als je de eerste foto vergroot, kun je de groene rakkers wel zien in het water.



 
Op vrijdag 1 juli gaan we weer verder.
Gunstiger wandelweer, wisselend bewolkt, graadje of 20, gisteren veel regen (dus weinig kans op pollen). We gaan er voor!
Vertrek vanaf Nieuwwijkstraat Heijen in het bos. Lia wist nog precies het eindpunt van vorige keer.
Het was een wandeling deels door bossen deze keer. Opvallend was dat er veel kleine smalle bospaadjes, zie hieronder, in de etappe van vandaag zaten.


Verder had je de zogenaamde maasheggen, een uniek landschapsgebied. Ik heb er geen foto van gemaakt, te saai voor woorden. Aan allebei de kanten van de weg een hoge heg, zeg maar ca 2,5 meter. Erg lastig om over heen te kijken. Dus was niet meer dan een erg lang pad tussen 2 hoge heggen.
Gelukkig waren er ook mooie plaatjes te maken, zoals hier bij Quint. Hei, vennen, en een heuveltje met mooi uitzicht.

  
Alles bij elkaar een prima dagje.
Op de weg naar huis gebeurde nog wel wat raars. Wij zaten op de rotonde bij Uden, en ja, met een camper gaat dat niet vol gas, maar een auto die geen voorrang had, zette zijn auto op zijn dooie gemak gewoon voor ons op de weg. Dat zie je hieronder op de video.


Het is zaterdag 6 augustus als we weer verder gaan vanuit Vierlingsbeek. De fietsen hebben we bij de kerk in Wanssum neergezet en de camper gaat naar de kerk in Vierlingsbeek.
13 kilometer zou deze trip worden, maar een deel van de route bleek wat slecht aangegeven, dus even verdwaalt, en er is een aanpassing in de route van ca anderhalve kilometer. Lia had meer dan 25000 stappen, dus ruim over de 15 kilometer.
We beginnen maar bij de kerk in Vierlingsbeek.


Een stukje buiten Vierlingsbeek worden we nog even gewezen op de vele kilometers, met een rustplekje erbij, heel leuk gemaakt.



 
Na de dorpjes Holthees en Smakt komen we door een lang stuk door bos en hei. Op de kaart staan vele paarse gebiedjes, dat moeten heidevelden zijn. Nou we hebben wel wat paars gezien, maar geen grote velden. Dus maar een foto van 1 stukje hei, voor het idee.


In het eerste gedeelte van de wandeling werd alles duidelijk aangegeven. De rood-witte strepen waren goed te vinden. Maar hier in de bossen raak je snel de weg kwijt. In plaats van de bekende rood-witte streepjes, zagen we vager het rood-witte kruis. Dat betekent dat we die weg NIET moeten hebben, maar wat we WEL moesten hebben werd daardoor vaak onduidelijk.
Gaf een onduidelijk beeld. Liever zie je waar je WEL naar toe moet, i.p.v. waar je NIET naar toe moet. Maar behalve bos en hei waren er ook nog los-zand-gebieden. Hier moest je de witte paaltjes volgen. Werkelijk, ze staan overal. We kwamen dan ook een stel tegen dat er achter kwam dat ze rondjes aan het lopen waren. Met zijn 4-en kwamen we uiteindelijk op het juiste spoor.
Zij liepen veel harder, dus even later mochten we het zelf weer uitzoeken. De plattegrond was onduidelijk, de beschrijving leek duidelijk, maar waar links aanhouden stond, was dus rechtdoor want er was geen links of rechts, en daarmee werd rechts dus de tweede rechts, waarbij de witte paaltjes ook nog een rol speelde. Ik weet het, als je dit leest snap er er niks van, maar ik kan het niet anders uitleggen.
Het door het zandstappen en de extra meters maakte het niet gemakkelijker. Lia kreeg last van haar benen en liezen. Dus na een pauze gingen we wat rustiger verder. We kwamen bij de Rosmolen. Een oude watermolen, die tijdens de 2e wereldoorlog was vernietigd, maar weer helemaal hersteld.


Even verderop kwamen we een moeder uit Leeuwarden met haar dochter uit Amsterdam voor de tweede keer tegen. Zij liepen nu de andere richting in. Ook al verdwaald dus. Ja, zij moesten iedereen een flink stuk reizen om weer een stukje te lopen van het Pieterpad.


Bijzonder, onderweg, een echte woudreus. Wat een grote eik was dit, maar hij heeft zijn beste tijd gehad. Hoe oud is deze boom? Wat de diameter van zijn stam?

Wanssum ligt nu vlakbij en dat is fijn, want Lia begint meer last van haar benen te krijgen. Maar helaas, een provinciale weg is hier verlegd. Ja, en het Pieterpad dus ook. Geschat anderhalve kilometer langer. Niet erg, maar wel als het zo lastig gaat.
Maar uiteindelijk komen wij weer bij de fietsen en gaan we via een leuke fietsroute van Routiq terug naar de camper.
Met 25000 stappen op de teller is dit wel een van de langste etappes die we hebben gemaakt. Het landschap was gevarieerd en zeker de moeite waard.

Het is 23 september als we weer verder gaan. Kerkenroute vandaag, vanaf de kerk van Wanssum naar die in Swolgen. Niet zo’n lange wandeling vandaag, we gaan vanavond nog oppassen op Jip en Mees.
Een mooie wandeling, langs beekjes, leuke dorpjes en kleine bospaadjes.
Na een klein stukje van de wandeling gingen wel ons maagje lekker vullen, bij de warme bakker, worstenbroodjes bij de koffie.



  

  
Hier gaan we volgende keer verder.



2023

Ja, het is ondertussen zaterdag 14 oktober 2023, dus meer dan een jaar geleden hebben wij onze laatste Pieterpadkilomters gelopen.
Tijd om weer de stoute schoenen, uuhhh toch maar wandelschoenen aan te trekken en verder gaan waar we gebleven waren.

Dus wij gaan naar de Boabelweg. Maar het werd een zoekplaatje. Er is een verschil in de 2 foto’s. Klik op het plaatje hieronder en zoek het verschil!


Oke, de foto is van meer afstand genomen, ja, er hangt een schildje of iets achter het bord aan het huis, maar het belangrijkste is: Het stickertje wit/rood van het Pieterpad is weg!!!! En nu?

Ja, gelukkig hebben we het boekje, we volgen de routebeschrijving. Maar er zijn maar beperkt aanwijzingen onderweg. Ook onderweg ontbraken meerdere rood/wit indicaties, maar er waren er nog wel een aantal. Thuis blijkt na wat zoekwerk de route vanaf Swolgen verlegd te zijn. De route loopt nu langs een camping.


Na een paar kilometer zijn de aanwijzingen weer duidelijk en normaal. Dus we gaan vrolijk verder.


Het weer was prima om te wandelen, af en toe zon, droog wel een windje. Mooie route, veel door bos en weilanden. Gisteren en vanacht flink geregend, wel wat blubber, maar geen problemen.
De paddenstoelen doen het goed:

   

  

  


Ja, op de paddenstoelen konden we niet uitrusten, maar wel bij Ria.




Misschien hadden we ook bij dit kapelletje kunnen rusten, maar wij kozen voor Ria i.p.v. MaRia.


In Grubbenvorst aangekomen zagen we hier deze 3 penissen. Maar ze waren niet oranje, dus geen peen is.
.


Het moesten asperges voorstellen.
Nou ja, laat maar.

We gingen verder, en kwamen bij het veer. Maar dan met een pond. Maar oversteken doe je met euro‘s.



2024

En dan is het al 13 april 2024, om precies te zijn.
Dan gaan we weer verder, aan de andere kant van het water.


Ja, onderweg geen verdere foto‘s meer gemaakt. Was aardig, zeker het weer, maar ook wat saai. Kilometers langs het water van de Maas, dan het centrum van Venlo (mit “Alles” aus Holland) op zaterdagmiddag, lekker druk, en nog een stukje omleiding en mini stukje bos waar de fietsen stonden. Google adviseerde ons deze keer erg goed met een alternatieve, rustige fietsroute om weer bij het startpunt te komen.
Daar hebben we, ook al hadden we al veel water van de Maas gezien, toch nog even langs het water gezeten. Toen maar de rust opgezocht bij camperplek/fietstrekkersplek Heiderust. Een hele mooie plek, alles super netjes en ruime plekken, met voor campers verharde stroken. Prima!
En de groen specht lachte ons met zijn roep de hele tijd toe. Ik kon hem niet vinden, tot de volgende ochtend. Toen heb ik hem toch nog even gezien.
Ja, want bij de camperplek is een bos/wandelgebied.
De specht kreeg ik niet voor de camera, maar deze zanglijster wel.




We hebben de smaak te pakken. 14 dagen later, ja op koningsdag, 27 april 2024, gaan we weer verder. We moeten wel onze autistisch handelen opgeven. Bij het startpunt van de wandeling kan de camper niet neergezet worden, welde fietsen, dus de camper bij het eindpunt gezet en met de fietsen naar het beginpunt gegaan. We waren al moe voordat we begonnen, maar het lukte ons wel.
Gelukkig kregen we onderweg een onverwachte tip: een schildpad lag te zonnen op een boomstam. Nog echt nooit in het wild in Nederland gezien, een schildpad in de natuur.

 
Stukje verder langs de kant van de weg had een persoon zijn drolletje neergelegd. Helaas zag Lia het te laat. En deze keer dus andere poep aan de schoen. Net zo vies. Geprobeerd eraf te vegen, door het gras, maar lukte dat? Met de hulp van deze mestkever lukt dat moeiteloos.


We liepen ook een flink stuk door Duitsland heen. Het aantal mestkevers was erg hoog. Dit leek meer eerst vreemd, maar later realiseerde ik me het stopwoord van de Duitsers: Scheisse!!

Het weer was niet perfect, maar deze schuilhut hadden we niet nodig, maar bij deze schuilhut ging een jonge moeder ineens de bossen in. Geloof het of niet, ze ging er schijten! Scheisse!!!


Het was een mooie omgeving, het meeste in de bossen, een pad langs de grens. Maar de grens loopt redelijk recht, de paden waren dus ook lang en recht en wel een beetje saai.

 
Onderweg kwamen we nog een heleboel schapen tegen.


Een leuke afwisselingen waren de grenspalen. De logica ontbrak wat ons betreft, want er waren verschillende modellen met door elkaar lopende nummers. Maar deze was toch wel de meest indrukwekkende. Voor het eerst beschreven is de grijze steen in 1690. Maar het vrijwel zeker dat hij al veel langer dienst doet als grenspaal.

 


Alles bij elkaar toch een prima dagje wat we beëindigen op camperplekreuver in Reuver. Een kleine eenvoudige camperplek met prima aangelegde plekken, voor een heel schappelijk bedrag.

Na een prima nachtje slapen plakten we er nog een stukje Pieterpad achteraan.


Ja, lange rechte weg, de Prinsendijk was 5 km.

Bij herberg “De Bos” nog even een lunch weggewerkt. Smaakte goed, maar personeel mag nog wel wat leren. Soep eten zonder lepel valt niet mee. Als je er naar vraagt, haal ik hem zelf maar bij de bar. Erg lang wachten tussen 2 “gangen”, we maken ze er op attent. Maar goed, misschien zijn ze ook onderbezet.

We zijn helemaal in de mood van het Pieterpad. Maar 2 weken verder en wij gaan ook weer verder. Het is Hemelvaartsdag 8 mei 2024 .
We gaan voor 2 dagen, maar wel even een saunadagje ertussen om goed uit te rusten.

We zetten de camper in Roermond vlak bij bij “de IJzeren Maas” een soort Duits lijntje, een spoorlijn uit de tweede wereldoorlog.
We parkeren bij de tweedehands markt.
Met de fietsen gaan we naar Herberg de Bos in Swalmen.
En wandelen maar weer.
Vanaf het begin was het een prachtige wandeling. Afwisselend, mooi langs het water, door bossen, weilanden, smalle paadjes, brede paadjes, met veel bochtjes. Van alles te zien. Prachtig gedeelte wat we vandaag hadden.
Wel had ik best wat last van hooikoorts. Had alle dubbele dosis pillen genomen, en spray in kwadraat gebruikt. Het was te doen.
Lia had een scherp oog voor iets wat bewoog in het riet. Je ziet het tussen het riet. Een foto gemaakt met de camera zonder enig idee te weten wat het was. Maar nu blijkt het een waterhoen op een nestje te zijn. Ook een haas die het hazenpad koos toen ik moest niezen, en nog wat meer.

 

  

  


Na de wandeling gingen we snel naar Camperplek de Reuver (net als vorige keer) en kregen daar het laatste plekje.

Morgen lekker naar de sauna in Venlo.

En dan vandaag weer verder. Vanaf Roermond, de tweedehands winkel, naar Montfort.
Samengevat ook een mooie gevarieerde wandeling. Bos, weiland en water.
Meteen in het begin hadden we al mooi Pieterpad rustpunt.


Verder liepen we langs mooie velden.

 
Maar vervelend is wel dat ze de route t.o.v. het boekje op meerdere plekken hebben aangepast. Het kerkje in St. Odilienburg (foto) zat volgens het boekje net naast de route, maar nu loopt de route er naast. Een pijltje wees die kant op, maar terwijl wij die richting inliepen kwam er geen nieuwe rood/witte streep meer. Dus weer terug. Volgens het boekje moesten we al veel eerder naar links. Dus wij weer terug. Een aardige man vertelde dat we via de omweg moesten volgens het pijltje wat schijnbaar geen vervolg had. Maar dit levert meteen een stuk extra lopen op van meer dan een kilometer. En we hadden al een langere route vanwege een eerdere aanpassing. Dus we draaiden uiteindelijk weer om om de oude route te nemen. De meneer riep ons hard achterna: Waar gaan jullie nu naar toe! . Maar goed. De oude route stond perfect aangegeven. Dus zal wel goed zijn.


Zowel bij het vorige stuk als vandaag lopen we over een oud romeins pad tussen Xanten en Heerlen. Onderweg een monumentje

 
Hierboven zie je de eendjes zwemmen. Niet in een meertje, maar midden op een akker. Het Loss, de kleisoort die hier veel voorkomt, zorgt ervoor dat het water niet de grond in gaat. Triest voor de boeren die hun land niet of slechts voor een deel kunnen bewerken.
En wij moesten regelmatig oppassen voor glibberige stukken en water op de paden. Maar het weer was prachtig, we hebben er van genoten!







Vervolg:


Dag 1:
Vertrekpunt: Catharinakerk: Aan de Kerk 7, 6065 AS Montfort

Eindpunt: Camping Hommelhof te Slek
https://park4night.com/en/place/243350
https://hommelhof.nl/
Hier de fietsen, is ook een golfbaan en europarc. Dus moet fietsen kunnen wegzetten. Met camper naar kerk in Montfort.
Overnachten op Camping Hommelhof.


Dag 2:
Vertrekpunt: Camping Hommelhof te Slek

Eindpunt: Sittard: Kollenberg, Sittard, aan rand van stad is klooster, evt achter het klooster?
Overnachten:
Opmerkingen:



Eventeueel te bezoeken met museum jaarkaart:
Kasteel Hoensbroek
Thermen museum Heerlen
Botanische Tuin Kerkrade
Romeinse Katakomben Valkenburg
Kasteelruine Fluweelengrot Valkenburg
Natuurhistorisch museum Maastricht


Vertrekpunt:

Eindpunt:
Overnachten:
Opmerkingen:











 

  

   

Home