|
2023 08 Luxemburg
Na de Romantische Strasse en de Jura nog even Luxemburg Luxembourg, Esch-sur-Sure. Maar eerst onderweg. Wat een aso’s leven hier. Het kwadraat van alles. We willen gaan tanken, nee niet de eerste over de grens, gewoon na 25 km of zo. Het is ook hier druk. 4 rijen met 2 pompen. Wij sluiten aan in een rij. Ja, de verkeerde dus. De eerste auto heeft een dame die wil gaan tanken. Ze was zo lang met haar pasje bezig voor de betaling, dat de auto achter haar al helemaal klaar was. Toen kon ze eindelijk die slurf in haar gat stoppen. Nou dan is het toch zo klaar, want die man die voor jullie staat die is klaar met tanken, dus die gaat weg. Nee dus! Die $#@ gaat de shop in en laat zijn auto gewoon naast de pomp staan. Dan is dat mens met die pasjes eindelijk klaar, oke, vrot ik hem wel langs die auto van die sukkel in de shop. Maar geloof het of niet, het pasjesmens gaat ook de shop in en laat haar auto gewoon staan. Betaald hebben ze al, voor alle duidelijkheid. Een andere rij nemen lukt niet, want met de camper tussen iedereen door manoeuvreren is niet altijd even simpel. Uiteindelijk komt dat pasjesmens terug. Noch eerder dan die eikel voor ons. Het pasjesmens loopt allemaal om haar auto in. Ik denk zelfs op een gegeven moment dat zij de bijrijder is. Maar uiteindelijk gaat ze toch achter het stuur zitten. Dan komt die sukkel ook weer terug en kunnen we eindelijk tanken. Kunnen die mensen niet een beetje sociaal hun auto een stukje verderop zetten? Ook in de andere rijden gebeurde hetzelfde. Onbegrijpelijk. En maar wachten. Ik had al een camperplaats uitgekozen vlak bij Esch-sur-Sure maar we gingen nog “even” lang een camping in het plaatsje. Wat een ervaring weer. Nog veel langer wachten. We komen om 14:45 uur hier aan. De receptie blijkt gesloten tot 15:00 uur. Dus maar wachten. Er komen meer mensen. Iedereen met de vraag of er nog een plekje is. Maar om 15:00 uur gaat de deur niet open. Iemand uit de rij belt naar het telefoonnr van de receptie. Maar die wordt niet opgenomen, antwoordapparaat waar je niks aan hebt. Het is ondertussen al zeker 15:20 uur als iemand uit de rij besluit de camping maar op te lopen. En ja hoor. Silvia, zo heet ze, is bezig in de bar. 2 mensen uit de rij lopen naar de bar. En inderdaad daar blijkt ze te zijn. Wij er ook naar toe. We kwamen 1 van de mensen uit de rij kwam terug gelopen, Hij waarschuwde ons dat ze erg chagrijnig was. Inderdaad ze was erg kortaf, onvriendelijk. Na 35 minuten onterecht wachten omdat zij niet op haar plek was werd Lia bijna afgesnauwd. Ze zou zeker voor 16:00 uur bij de receptie zijn geweest. Er was nog een plekje vrij, voor 1 nacht. Achter de bar, een plekje waar je normaal een trekkers-tentje op zou zetten. ‘s-avond lekker in de herrie op een plekje zo klein als een parkeerplek. Wegwezen, nooit meer hier! We kwamen bij de eerder geplande camperplaats uit en werden positief verrast. Ontzettend vriendelijk ontvangen. Zoek maar een plekje uit. Er zijn er nog twee. Het systeem is hier: wie het eerst komt, het eerst maalt. Er komt inderdaad een nieuwe camper aan die het voorlaatste plekje van ons weg pikt. Pleurt zijn camper zonder aanmelden bij de receptie gewoon op een lege plek. Maar uiteindelijk hebben wij nu toch en prachtige plek, met alles erop en eraan. En weer eens lekker friet van de snackbar gegeten. Zoals de weer-apps het hebben voorspeld kwam er vannacht regen en dat duurde tot rond de middag. Niet erg, we zitten droog. Even na de middag gaan we wandelen. Er zijn veel wandelingen hier uitgezet. Het startpunt van veel routes is in het dorp, 500 meter verderop. Wij namen een route die hier ook langs de camping loopt. Vermoedelijk 5 km. Maar wel met klimmen en dalen. Eerst wat foto’s van onderweg.                   De supermarkt is het startpunt van deze dag. Alle supermarkten hier bij elkaar, maar de Colruyt is nieuw voor ons. Nou ja, alles staat netjes in schappen, een beetje zoals bij de makro. De groente en zuivel staan in 1 grote koude ruimte. Op zich niet slecht bedacht, maar wel fris met korte broek en t-shirt. Aan het einde 2 kassa’s. Mogelijk had het zelfscan moeten worden, maar is er iets misgegaan. De 2 kassadames halen alles uit het gevulde karretje, scannen de producten en leggen die in een ander karretje. Dan loop je verder en moet je alles bij de kassa afrekenen. Lijkt me omslachtig allemaal. Maar goed, de prijs is het bewijs. Wel wat alcohol ingeslagen, want een flesje Ouzo 12 is maar de helft van de prijs tov Nederland. Verder naar Wiltz. We lopen naar het kasteeltje.      Dan verder naar Bourscheid, het kasteel (ruine van) Leuk om een keer gezien te hebben.             En dan op maandag 14 augustus gaan we weer naar huis. Tom en Tom zorgen voor een alternatieve route, die ons volgens de radio 50 minuten file had opgeleverd. Na 2800 km zijn we weer veilig thuis. Opruimen, schoonmaken, terugzetten, en gaan dromen over de volgende reis. Ook al liep alles anders dan de planning was, en is het hoofdseizoen voor ons niet altijd de meest geschikte tijd, het is alles bij elkaar een prima vakantie. Op onze website 3 verschillende menupunten, voor 3 verschillende landen (eigenlijk 4) maar het was maar 1 reis. |