|
2023 06: Duitsland - Rügen
De “Kolos van Prora”, white cliffs of Rügen, en mysterieuze “Stonehenge” Op vrijdag 23 juni konden we na de nodige neus en omgeving operaties, onze neuzen weer in de richting van de camper zetten. Met een weekje in het verschiet gingen we al om half 7 af op het eiland Rügen.  De heenreis verliep prima, alleen bij Hamburg ging het al rond het middaguur compleet mis in de files en verkeersongelukken. Maar met een uurtje extra hadden wij geluk en kwamen we aan bij camping Knaus in Altenkirchen. Een prima camping, maar wel een beetje aan de prijs, maar dan ook direct aan de Oostzee. Water genoeg.  Na een langer nachtje dan het vorige, konden we het eiland gaan verkennen. Een fietstocht uitgezet. Helaas dat mijn nieuwe fiets het niet zo geweldig deed, om de 100 meter stopte ie met Er. Kon niet fiksen, maar uiteindelijk was er enigszins mee te fietsen. 4 keer trappen, 4 keer wachten, dan kwam er geen error. Wel mooi om te fietsen, en heel mooi fietsweer. Ja en ook 1 gaspitje deed vreemd, en de TV gaf het op. Gelukkig gaven wij het niet op en daarom kunnen we wat foto’s laten zien van de eerste dag. We beginnen bij het Hunnebed van Nobbit    Ja, wij ontdekte al snel dat Rügen wat magische engelse trekjes heeft. De eerste dag en later meer zag je al een stukje “just like the white cliffs of Dover” krijtrots en het mysterieuze Stonehenge.          Bijzonder is het kleine vissersdorpje Vitt. De wegen zijn onverhard. Mooie oude huisjes. Wel klein, maar ook heel bijzonder. In het haventje zien we deze meeuw, seagull, maar nog meer engels hieronder.   Ja, mooi deze white cliffs, maar niet van Dover, ze zijn van Kaap Arkona.  Kap Arkona stelt verder niet veel voor. Een oude houten vogel, met een vreemde vogel in de bijt, kunst in de lucht, 2 torens...      We volgden de weg langs de kust, bij het Nordstrand nam ik nog een duik in de zee. Lia die pootje ging baaien vond net als ik het zeewater duidelijk minder zout dan bij ons. Na deze verkoeling kwamen we ook nog in het zogenaamde sprookjesbos. De bomen waren inderdaad sprookjesachtig gegroeid.   Via de supermarkt in Altenkirchen gaan we weer naar de camping. En toen kwam het tweede dagje vanuit Altenkirchen. We fietsen de andere kant op of in, naar Glowe. Een klein baddorpje. Via een bosfietspad (lees mountainbikepad, daar leek het meer op) doen we het eerste stuk, maar besluiten halfweg de doorgaande autoweg op te zoeken en te hopen op een goed fietspad. Gelukkig was die er ook. We rijden eerst naar het eind van het dorpje en gaan daar via een “vakantiewoningenwijk” naar het strand. Hier zien we wat aalscholvers een kwikstaartje, en de witte krijtrotsen van dichtbij.       Ook bijzonder zijn de oeverzwaluwen. Zij maken nestgaten in zachtere klei of leem-achtige stijlwanden. De vogel woont van maart tot juli in dit soort locaties. De rest van het jaar leeft de vogel in de Sahel regio. Van de vogel hebben we video en foto.       De krijt/leemrotsen brokkelen snel af. Deze foto’s laten dat een beetje zien.       We gaan een stukje terug naar de haven en van daar af langs het strand terug naar de andere kant van het kleine toeristische dorpje. Bij een klein marktje nemen we een Griekse lunch. Ik een pitabroodje met friet en vlees en Lia een soort dubbeldekker pitabroodje. De aardige Griekse meneer zei nog dat het portie groot was. En dat klopte. Het smaakte goed, maar was veel te veel. We waren weer goed gevuld en gingen verder naar het strandje verderop. Het was er niet overdreven druk, voor deze prettige zondagmiddag. Paar keer in de zee geplonsd. En weer terug naar de camping. Lekker verder niks doen, nou ja behalve, dit verhaaltje schrijven dan. Een nieuwe week (maandag) is weer begonnen, maar voor ons maakt dat niet uit. Wij gaan gewoon door, net als het mooie weer. We gaan netjes naar de Grossparkplatz Hagen, om van daaruit naar de Victoriaslucht te gaan. Ja, en de nabij gelegen soortgenoot en veel meer toeristische Konigsslucht met een entree van ca 13 euro zou de afgelopen maanden waardeloos zijn volgens de reviews. Wij zagen in alle rust de krijtrotsen, de “balenden-betalenden” stonden op dit platvorm met een hoop herrie van het bouwbedrijf.           Wij stonden 400 meter verderop in alle rust, met een mooi uitzicht.  We gingen nog verder naar de Piratenslucht. Met deze foto’s was het zeker. Rügen is een onder deel van Engeland, nog meer krijt en chesil beach.     In het plaatsje Sassnitz blijkt behalve een Oirschots uit de kluiten gewassen fietsbrug.  Ook nog in de haven een Engelse duikboot te liggen. (Als museum dan wel). Rügen is Engels!  In de haven nemen we weer een terrasje. Mogen betalen in Euro, niet in Ponden. Dan gaan we met de camper verder naar camping Prora, wel rijden we aan de goede kant van de weg! De camping ligt tegen de “Kolos van Prora” aan. Hitler liet in 1935 door het Deutsche Arbeits Front hier een strook kust kopen van 7 km. En er werd gestart met de bouw van een vakantieoord van maar liefst 4.5 km. Ja, 4.5 km beton. Voor 20.000 arbeiders of soldaten die hier een weekje vakantie konden krijgen, met de zee op 50 meter afstand. Er werd zelfs een feestzaal ontworpen voor 25.000 gasten. (morgen lopen we door de tentoonstelling, deels in deze zaal Het was bijna gereed toen de WO-II begon. Er hebben nooit vakantiegangers gezeten, zoals Hitler het had bedoeld. In 1948 hebben de Russen het gebruikt als militair pand. Eerst was het plan om het af te breken, maar het was simpelweg te stevig en te kolossaal. Na de val van het ijzeren gordijn heeft de Bundeswehr er nog een aantal jaren gezeten. Maar vanaf 1992 was er alleen maar verval. Er waren allerlei plannen en sommige kortstondig uitgevoerd, maar pas in 2014 werd er gestart met de modernisering van de gebouwen. Nog even voor het idee, het complex is 4.5 km lang. Nu zit er in elk geval een gedeelte vakantiewoningen in, maar ook een verpleegtehuis. De blokken van het zuidelijke gedeelte zijn af, het noordelijke gedeelte is voor een deel af en daar wordt nog steeds aan gewerkt. Als je er doorheen fietst merk je pas hoe enorm graat het is. Wat af is ziet er uit als hele moderne appartementen, met restaurants, discotheek etc. Ziet er prachtig uit. Het oude gedeelte ziet er anders uit. Kijk zelf maar naar de foto’s.          En dan weer terug naar de camping. Een knallend onweer en bakken water sluiten de middag af. Deze dinsdag gaat voor ons van start met een bezoek aan de zandsculpturen. Aan de noordkant van Prora is een overdekte tentoonstelling. In verhouding met de tijd die we binnen zijn geweest was de entree nogal fors, maar het was werkelijk prachtig. Thema was het leven in de middeleeuwen met o.a. heksenjacht, Jeanne d’Arc, monniken en Lancelot. Ik weet ook wel dat het z-sc-handalig is dat ik 66 foto’s heb gemaakt. Het is te mooi. Maar oke, met 13 stop ik. De rest is op verzoek te zien.              Snel even naar de supermarkt en voor de bijzondere parkeerregel van anderhalf uur weer verder naar de tentoonstelling van Prora. Daar was het niet mogelijk om met de camper te parkeren, dus weer terug naar de zandsculpturen om daar langer te kunnen parkeren. Nou ja, la maar! Met de fiets kwamen we er toch nog. Zeer uitgebreide achtergrond over wat er allemaal is gebeurd rondom dit enorme complex. Het deed zelfs mee aan de wereld tentoonstelling in 1937, en begrijpelijk. Hitler had overigens 4 van deze complexen in gedachten. Eentje ook vlak hierbij. Het is ongelooflijk wat hier in 3 jaar, tussen 1936 en 1939 is uitgevoerd. 4.5 km aan zwaar beton en muren is er neergezet. Maar de tentoonstelling laat ook zien dat er dwangarbeid bij was. Het was bijna af en toen begon de tweede wereldoorlog. De bouw werd stilgelegd. Na de tweede wereld oorlog hebben de russen een deel van het complex gebruikt. Ze waren eerst van plan het af te breken, maar kwamen er achter dat het opruimen onmogelijk was. Na de val van het ijzeren gordijn kwam de Bundeswehr er in tot ca 1992. Opnieuw rees de vraag wat te doen. Opruimen was onmogelijk. Verwaarlozen was een goede optie. Jaren later werd het als belangrijk erfgoed van de geschiedenis gezien. Maar er werd van alles verzonnen. Pas in 2013 kwamen de concrete ideeën om het om te bouwen naar iets zinvols. In 2017 werden de eerste appartementen opgeleverd. Verder is er in de tentoonstelling ruimte voor de Jodenvervolging en andere gruwelijkheden van de oorlog die niet vergeten mogen worden. Poetin zou een moeten komen kijken. Maar het zal toch niet doordringen vrees ik. In de collage een indruk van de geschiedeniss en tentoonstelling van de kolos van Prora.                       Zeer indrukwekkend allemaal. En wij gaan weer gewoon verder naar het plaatsje Binz. Scheveningen van Rügen, met een Kurhaus, een pier en een heleboel winkeltjes en eettenten. De Duitsers voelen zich hier prima thuis, net als in Scheveningen en Domburg en Texel. Maar die hier zijn, komen daar niet. (Klinkt niet aardig?) Vanaf de pier een paar mooie foto’s, maar ook los geschoten in het dorpje.              Nog even vanaf de pier gekeken wat er zichtbaar was van Prora. Niet veel, maar toch even laten zien.    De rest was netjes verstopt achter de bomen. Tot slot van deze dag kwamen we terecht op camping De Klomp. Geloof het of niet, met Nederlandse eigenaars sinds 12 jaar. Hier zagen we op 1 dag meer Nederlanders dan wat we tot nu toe hadden gezien. Ons kent ons, we zoeken elkaar toch op schijnbaar. Ja, vandaag, woensdag, is het eindelijk gelukt. De eerste vreemde vogel die we tegen kwamen, de bonte kraai, is vastgelegd op camera. We hebben hem meerdere keren gezien, deze brutale best wel grote vogel. Vandaag ging er eentje bij de mensen naast ons op het strand eten van hun handdoek pakken. Even later kwamen ze met 2 vogel sterk terug voor nog meer. Maar het jochie wat bij de tent hoorde stond met een schepje klaar. Zo bont wilde de bonte kraaien het ook weer niet maken. Maar bij mij staan ze nu digitaal opgeslagen. In Nederland zie hem hem zelden, de zwarte kraai is zijn broertje, die zie je hier niet zo veel.      Maar er was nog meer te zien op deze mooie woensdag. Ons eerste doel was namelijk jachtslot Granitz. Toen we daar aan kwamen, was de weg erg onduidelijk. Google en TomTom waren het niet met elkaar eens. Na wat heen en weer rijden bleek het te beginnen met een wandeling van 20 minuten en dus ook weer terug. Maar ons doel was juist om elders te gaan wandelen. Dus dan maar naar de parkeerplaats voor de wandeling. Dat was in het dorpje Sellin. Het ging hier over de Hochüferwanderweg. Een wandelpad via de bovenkant van de steile wanden aan de kust bij dit gedeelte. Ik had een wandeling uitgezet, maar er klopte iets niet. Ook op de parkeerplaats klopte iets niet. Parkeerapparaat kende geen van onze pasjes, ING, Credit, Rabo, niks werkte. Uiteindelijk een app geïnstalleerd, gekoppeld aan de credit card en we konden betalen. Wat een gedoe. Ja, vroeger was alles contant, maar die optie werkte niet meer bij dit apparaat. Het zat geblokkeerd. Dus wij gaan lopen. Toen bleek dit de verkeerde parkeerplaats te zijn. Ik had er een voor de fietsroute en een parkeerplaats voor het wandelen. Deze was van het fietsen. Pfff. Maar ook hier was een Hochüferpad. Dus niet treuzelen, lopen! De wandeling was mooi. Meteen in het begin zagen we de variant op de bekende zeemeermin van Denemarken, hier als een dame op een rots.  Later zullen we haar ook nog van dichtbij ontmoeten. Maar eerst genieten we nog een keertje van de witte rotsen.  We zien weer oeverzwaluwen.  We liepen hoog langs de zee tot aan de Seebrücke.      We liepen van hier af langs het water weer terug en kwamen bij de dame op de rots. Ze heet Selina. Wat de betekenis verder is weet ik niet. Vergelijken met de beroemde zeemeermin? Dan vind ik deze zeker zo interessant.      We gingen verder naar een camper/parkeerplek net onder Lobbe. Van daaruit kunnen we verder fietsen en ook de weg over steken naar het strand. Er zijn 3 plekken, de middelste gekozen, plek 2. Maar daar mocht de camper niet overnachten, dat moest bij de buur-parkeerplaats. Franz. Met een eethuisje erbij. Nou, wij daar naar toe. Hoe het werkt met betalen? Je moet betalen bij de betaalautomaat. 12 Euro. Dat kan alleen met muntstukken. Zou toevallig zijn als je die op zakt hebt. Maar je moet ook nog een speciale toeristenbelasting betalen. 3.25 p.p. Die kun je niet betalen bij de betaalautomaat, dat moet bij het eettentje Franz. Oke, dus ik ga naar het eettentje. Vraag of ik alles kan betalen bij het eettentje. Nee, alleen de belasting. Kunnen jullie dan wisselen? Ja, dat kan wel. Dus 6.50 betalen bij Franz en 12 euro aan muntjes in het apparaat. Is niet erg, maar wel erg omslachtig. Iedereen moet dus 6.50 betalen bij het eettentje, bijna iedereen moet de 12 euro wisselen bij het eettentje. Waarom gemakkelijk doen. De fietstocht verliep prima, was best druk voor een woensdagmiddag in het laatste puntje van dit deel van Rügen. Het laatste stukje heet Zicker. Heeft een leuk uitzichtpunt. gewoon leuk.     Toen weer terug naar onze camperplek. Lekker uitrusten en nog even een plons in het water aan de overkant van de weg. Het strand is hier mooi, maar het stikte van de kwalletjes. Andere dan bij ons en volgens een andere badgast waren deze onschuldig, dus pikte ze niet. En dat klopte. Vreemd gevoel als er eentje tegen je vingers aan kwam als je erin dook, maar dat was het dan ook. De volgende dag breekt aan en we gaan vandaag weer terug naar huis. Ik was super vroeg wakker, al rond 6 uur. Besloot om de weg over te steken en een wandeling langs de zee te maken. Was niet eens de eerste op het strand, en niet de enige die in zijn blote kont de zee in dook. Lekker fris de ochtend beginnen. Terug naar de camper, lekker bakkie koffie en klaar voor de start. Ja, ik was al bang voor Hamburg en al het verkeer. Was niet nodig, Tom en Tom brachten ons via een enorme hoeveelheid binnenwegen naar Nederland terug. Maar kijkend naar maps waren de snelwegen vooral rood gekleurd. Dus de omleidingen leken terecht. Een dag na onze aankomst las ik een berichtje over de wegwerkzaamheden in Duitsland. Juist nu, deze week: 1394 plekken waar aan de weg werd gewerkt. Fijn begin van je vakantie als je naar Duitsland gaat. Maar de binnenwegen gingen niet zo snel, maar we hebben weinig stilgestaan. Het was goed zo. Thuis gekomen alles uitgeladen en weer klaargemaakt voor ons volgende ritje met Jip en Mees op naar de steenuil. |